Voorjaar

“Fràns!!”, snerpte het uit de keuken. De manier waarop mijn vrouw het riep, deed het ergste vermoeden. Nee hè, dacht ik, die heeft vast weer één of ander kloteklusje voor me op m’n vrije zaterdag! Zal mij benieuwen wat ze nou weer voor me heeft bedacht? Stofzuigen, ramen zemen? Nee wacht even, wedden: de tuin zomerklaar maken! Het is of de duivel er mee speelt. De temperatuur is de vijftien graden nog niet gepasseerd en de eerste voorjaars-zonnestralen hebben het gras amper beroerd, of er moet weer zo nodig in de tuin gerotzooid worden. Het is ook elk jaar het zelfde. Ik met mijn oude plunje in het buitengebeuren en zij tussen de tuindeuren met een aanwijsstok en maar dirigeren: Dit er uit, die wil ik dáár en dáár moet díe komen. Het gras moet bemest en de schuur uitgemest. De slootkantiaas moeten gesnoeid. Daar wil ik laatbloeiers en ga zo maar door. En ik, ik mag spitten tot ik er spit van krijg. Graven, trekken, maaien en zes keer op de fiets op en neer naar het tuincentrum voor aarde, plantjes en andere goedbedoelde rotzooi. En als de tuin dan eindelijk klaar is, moeten er natuurlijk weer nieuwe kussens komen en voldoet het tafeltje niet meer. Je moet eens uitrekenen wat dat jaarlijks kost. En waarvoor allemaal? Om ‘s zomers ‘O zo gezellig’ een bakkie in de tuin te kunnen drinken. Duur bakkie! Nou ja, ik ben niet de enige die de dupe is van dit tuinvirus. Het lijkt wel of de hele buurt geïnfecteerd is bij het eerste zonnetje. Je wordt gek van het lawaai, overal hoor je motormaaiers, hogedrukspuiten, getimmer en geboor. Gisteravond nog – de buurman van nummer 34 – wat een pestherrie zeg! En dan gaat zo’n aso ook nog eens ijzeren Heinig door tot óver elven! Nou Frans, dacht ik, zet je maar schrap en maak je borst maar nat. Je kunt er weer tegenaan! Het jaarlijks ritueel kan weer beginnen. Woonden we maar in een flatje of zo, dan hoefde ik me niet zo uit te sloven, om over mijn rug maar te zwijgen. Maar nee, er moet weer zo nodig…. “Fráns!!” “Jaha!” “Zou jij in de Weimarstraat”, klonk het vanuit de tuin, “een paar gebakkies willen halen? Zet ik in de tussentijd koffie en de tuinstoelen buiten. De kussens liggen nog in het schuurtje hè?” “Pffftt!”

©Frans de Leef
juni 2016

 

Tussen 2015 en 2020 schreef Frans de Leef voor de KonkreetNieuws precies 21 columns over een schat aan onderwerpen. Van ‘Ovonde’ tot ‘Kouwe Kak’, van ‘Loksen’ tot ‘Haagse Bluf’. Frans eindigde zijn bijdrage aan KonkreetNieuws met ‘Krimp’, over de gestage teloorgang van het mannelijk geslacht. Zijn columns waren altijd goed voor minstens een glimlach en vaak een schaterlach. We bedanken Frans voor al zijn humorvolle columns. We missen ze nu al!