Ruimen

“Frans, kom je eten?”, klonk het in het trappenhuis. “Kom er aan”, antwoordde ik. “Waar blijf je nou?”, mopperde mijn vrouw. “Waarom moet ’t altijd zo lang duren? Heb ik m’n best gedaan iets bijzonders klaar te maken en nou zit ik al kweet niet hoe lang te wachten.” “Iets bijzonders?”, mompelde ik. “Op dinsdag?” Ik ging aan tafel en bekeek met enige verbazing mijn bord. Naast de, voor deze dag, gebruikelijke aardappeltjes en sperziebonen, lag er in plaats van het wekelijkse karbonaadje een onthoofd groen rimpelig bakje, gevuld met een drabje dat veel weg had van kattenkots. Het welriekende maar zeer onooglijke culinaire hoogstandje van mijn eega was feestelijk afgewerkt met een evenzo verschrompeld hoedje waarvan het steeltje verraadde, dat we hier vermoedelijk te maken hadden met iets dat vanmorgen bij de groenteboer nog de naam van paprika mocht dragen. “Mag ik vragen wat dit voorstelt?”, vroeg ik. “Nou ja, dat zie je toch!”, zei ze. “Gevulde paprika! Lijkt me heerlijk en het is weer eens wat anders. Ik heb het recept uit de Allerhande.” “Van Appie”, zei ik. “Ja”, zei ze, “en het is een volwaardige vleesvervanger.” “Vleesvervanger? Hoezo vleesvervanger?”, vroeg ik geïrriteerd. “Wat is er mis met een echt stuk vlees?” “Alles Frans, alles!”, riep mijn vrouw geëmotioneerd. “Dit kan toch zo niet langer. Ooit begonnen met de BSE, dan de gekke koeienziekte, varkenspest, Q koorts en nu voor de zoveelste keer de vogelgriep. Met alle gevolgen van dien: het ophokken, stallen ruimen en het zinloos afslachten van duizenden dieren. Het enige waar men aan denkt is geld, maar ze vergeten het leed voor mens en dier. Het is één groot politiek economisch corrupt spel dat over de hoofden van boer en consument wordt uitgespeeld. En wat doen we er aan? Niets, nakko, nada! We sluiten onze ogen en kijken de andere kant op. En waarom? Alléén maar omdat types zoals jij dagelijks een stuk vlees op hun bord willen vinden en het verrotten om open te staan voor alternatieven. Ik zweer je Frans, daar doen wij en ik zeg nadrukkelijk wij, niet langer aan mee! Vanaf nú gaan wij vegetarisch!!” “Ben je uitgeraasd, paprikabakker?”, vroeg ik. “Neen!”, raasde ze door. “Houd er maar rekening mee, er komt hier geen vlees meer in huis! Er zijn plenty mogelijkheden om iets anders te eten en dat is vaak nog gezonder ook. Zo heb ik voor morgen, in één van onze kookboeken, een overheerlijk recept gevonden voor pompoenensoep.” “Pompoenensoep!”, aan mijn stem was duidelijk te horen dat ik het had gehad en met de pest in m’n lijf beende ik naar de boekenkast. “Halló!”, zei ze, “wat denk jij te gaan doen? We zijn nog niet klaar hoor, we hebben nog een toetje!” “Kan me geen moer schelen!”, riep ik terwijl ik de deuren van de boekenkast opensmeet. “Ik ga ruimen! Ik ga nú preventief alle vegetarische kookboeken ruimen!”

©Frans de Leef
juni 2017

 

Tussen 2015 en 2020 schreef Frans de Leef voor de KonkreetNieuws precies 21 columns over een schat aan onderwerpen. Van ‘Ovonde’ tot ‘Kouwe Kak’, van ‘Loksen’ tot ‘Haagse Bluf’. Frans eindigde zijn bijdrage aan KonkreetNieuws met ‘Krimp’, over de gestage teloorgang van het mannelijk geslacht. Zijn columns waren altijd goed voor minstens een glimlach en vaak een schaterlach. We bedanken Frans voor al zijn humorvolle columns. We missen ze nu al!