Kouwe kak

Het is alweer meer dan 15 jaar geleden dat ik, voor de toenmalige Konkreet, m’n allereerste column schreef. Tenminste dat was de bedoeling, maar dat pakte anders uit. De vaste columnist indertijd van de Konkreet ging verhuizen naar een andere stad en stopte om die reden met schrijven van zijn columns. In zijn laatste bijdrage aan de krant hoopte hij dat onder de lezers iemand zou opstaan om het stokje van hem over te nemen en voor hem of haar had hij vast een paar bruikbare tips. Zoals, schrijf nooit over ergernis nummer één “de hondenpoep”, want dat had bij hem geresulteerd in een onwelriekende massa voor en tegen zijn voordeur. Blijkbaar was het te makkelijk geweest om hem te traceren. Voor mij was dit laatste indirect de beste tip, want toen ik eenmaal had besloten gehoor te geven aan zijn oproep om met enige regelmaat de pen ter hand te nemen, heb ik mezelf gelijk voorzien van een onvervalst schrijverspseudoniem. Helaas bleek mijn anonimiteit voor de toenmalige redactie van de Konkreet wel een struikelblok te zijn en derhalve verschenen mijn columns kort daarop in het Haags Straatnieuws. Over hondenpoep heb ik in de afgelopen jaren maar één keer geschreven en dat had ik zo ingepakt dat het eigenlijk ergens anders over ging. Er over schrijven hoeft trouwens niet meer, want de gemiddelde hondenbezitter ruimt de boel tegenwoordig keurig op. Hulde voor hen! Er is gelukkig in het afgelopen decennium heel wat veranderd sinds het hondenbeleid en de handhaving daarvan. Jammer alleen dat er met twee maten gemeten wordt in die handhaving. Neem nou de omgeving Hogewal. U weet wel, daar waar zich de Koninklijke stallen bevinden. Daar zijn de vijgen niet van de lucht en zeker nu in de aanloop naar Prinsjesdag. Dagelijks crossen de koninklijke karossen door de stad tot zelfs diep in het Regentessenkwartier met ruimschoots achterlating van verteerde inboedel. Blijkbaar wordt er voor kouwe kak nog steeds een uitzondering gemaakt.

Tussen 2015 en 2020 schreef Frans de Leef voor de KonkreetNieuws precies 21 columns over een schat aan onderwerpen. Van ‘Ovonde’ tot ‘Kouwe Kak’, van ‘Loksen’ tot ‘Haagse Bluf’. Frans eindigde zijn bijdrage aan KonkreetNieuws met ‘Krimp’, over de gestage teloorgang van het mannelijk geslacht. Zijn columns waren altijd goed voor minstens een glimlach en vaak een schaterlach. We bedanken Frans voor al zijn humorvolle columns. We missen ze nu al!