Erfpacht

Om u eerlijk de waarheid te zeggen heb ik het nooit begrepen, het systeem van de erfpacht. Welke malloot heeft dat indertijd uitgevonden en wat was zijn achterliggende gedachte? Waarschijnlijk was het een wethouder die geldklopperij in z’n portefeuille had. D’r is in de loop der jaren eigenlijk niet veel veranderd. Maar goed, stel je voor je koopt een huis. Lapje grond er omheen, kortom ’t kost niet weinig, maar je hebt er ook wat voor. Alleen de grond waarop het huis is gebouwd, is niet van jou en dat zal ‘t ook nooit worden. Je zou het kunnen vergelijken met het kopen van een nieuwe auto, waarvan de wielen eigendom blijven van de gemeente en waarvoor je dan elk jaar opnieuw pacht moet betalen, met de mogelijkheid het eeuwigdurend af te kopen. Nou ja, eeuwigdurend, dat schijnt bij de overheid een wonderlijk begrip te zijn, want eeuwigdurend is bij hen maar honderd jaar. Zou decennialang dan bij de gemeente ook maar tien jaar zijn? Toch eens navragen voor de aardigheid. Een rare regeling dus, die erfpacht. Stel je voor – ja, ik zit zomaar een beetje te prakkiseren – je zegt op een mooie zondagmiddag in het voorjaar tegen je vrouw, want in het voorjaar begint het bij elke rechtgeaarde tuinfreak altijd een beetje te kriebelen: “Zeg schat, ik ga vanmiddag eens lekker in de tuin rommelen.” Zegt je vrouw: “In de tuin, in de tuin, in welke tuin?” “Nou, in onze eigen tuin natuurlijk.” “Sinds wanneer hebben wij een eigen tuin dan? Dat klote stukje grond achter ons huis, dat is niet van ons hoor! Dat is van de gemeente! Dat hebben we ons eeuwigdurend voor honderd jaar via de erfpachtregeling in de maag laten splitsen. Feitelijk hebben wij een adoptietuin, net als de prullenbak bij ons voor de deur. Dus als jij van plan bent om in de tuin te gaan liggen spitten, dan zou ik voor de zekerheid eerst maar een spitvergunning aanvragen. Maar houd er rekening mee, dat het me niets zou verbazen als die rattenvangers in het stadsdeelkantoor er ook nog legeskosten voor vragen!” Ho, ho, u hoort het, mijn fantasie neemt een loopje met me. Maar los van dat, ik blijf die erfpacht een rare regeling vinden. Voor mèn pacht schaffe ze ’t af!

Tussen 2015 en 2020 schreef Frans de Leef voor de KonkreetNieuws precies 21 columns over een schat aan onderwerpen. Van ‘Ovonde’ tot ‘Kouwe Kak’, van ‘Loksen’ tot ‘Haagse Bluf’. Frans eindigde zijn bijdrage aan KonkreetNieuws met ‘Krimp’, over de gestage teloorgang van het mannelijk geslacht. Zijn columns waren altijd goed voor minstens een glimlach en vaak een schaterlach. We bedanken Frans voor al zijn humorvolle columns. We missen ze nu al!