De sjaak - KonkreetNieuws

Een unheimisch gevoel bekroop me toen ik de woonkamer in kwam en mijn vrouw voor de derde maal deze week haar telefoongesprek abrupt afbrak met de woorden: “Ja okay, dan spreken we mekaar gauw weer! Doei!” Wat was hier aan de hand? Mijn grijze massa maalde op volle toeren. Die voert wat in haar schild! “Wie uh.., was dat?” vroeg ik nieuwsgierig. “Humgrom”, mompelde ze met opzet onverstaanbaar, “of ik binnenkort nog langs kom, om wat bij te kletsen. Tussen twee haakjes Frans, wat doen we eigenlijk met je verjaardag?” “Yes”, flitste het door m’n kop, daar komt de monkey out of the sleeve. Ze zijn godbetert achter m’n rug om een feest voor m’n verjaardag aan het organiseren. Als ik ergens een hekel aan heb, dan zijn het wel van die semi-spontane surpriseparty’s, waarbij iedereen al weken giebelend voorpret heeft en jij het niets vermoedende slachtoffer bent. Daar heb ik absoluut geen trek in. Alertheid geboden dus, uitkijken met wat ik zeg en in ieder geval niet laten merken dat ik het zaakje door heb. “Mijn verjaardag?”, zei ik. “Tja…, ik weet niet. Ik geloof niet dat ik echt veel zin heb om het te vieren.” “Máár Fràns, je wordt zéventig! Dat kan je toch niet ongemerkt voorbij laten gaan!”, riep ze met een gezicht van ‘kut daar gaat ‘t feestje’. “Juist wel”, zei ik. “Ik heb helemaal geen zin in zo’n massagebeuren. Ik heb een veel beter idee. Wij gaan lekker met z’n tweetjes ergens eten en daarna pakken we een theatertje. Laat mij dat maar regelen.” De volgende dag had ik, in het grootste geheim, een tafeltje gereserveerd bij de Italiaan op de Denneweg en kaartjes georganiseerd voor Theater Branoul. Nadat we op de dag des oordeels heerlijk bij de Italiaan hadden zitten knagen was het tijd voor de voorstelling Van Oldenbarnevelt in Branoul. “U bent te laat!” zei de kassière narrig. “Had u gereserveerd?” “Ja, onder De Leef”, zei ik. “Sorry dat we laat zijn, maar ik dacht toch echt dat het om half negen begon.” “Kwart over acht!” sneerde ze. “Maar kom maar mee ik loods u wel even naar binnen, er zijn voorin nog twee plaatsen vrij.” Min of meer op de tast zakten we in de twee lege Citroën-stoelen. Genoten van het prachtige spel en in het slotapplaus bekroop me een voldaan gevoel over het verloop van deze avond. Tot…, het licht aan ging en de hele zaal, gevuld met familie en vrienden, het ‘Lang zal hij leven’ inzette. Inclusief de acteurs op het podium, waarvan één van hen het zojuist ontvangen boeket aan mij overhandigde met een welgemeend: “Hartelijk gefeliciteerd met je zeventigste verjaardag Frans.” Was ik te elfder ure toch nog de sjaak!

Tussen 2015 en 2020 schreef Frans de Leef voor de KonkreetNieuws precies 21 columns over een schat aan onderwerpen. Van ‘Ovonde’ tot ‘Kouwe Kak’, van ‘Loksen’ tot ‘Haagse Bluf’. Frans eindigde zijn bijdrage aan KonkreetNieuws met ‘Krimp’, over de gestage teloorgang van het mannelijk geslacht. Zijn columns waren altijd goed voor minstens een glimlach en vaak een schaterlach. We bedanken Frans voor al zijn humorvolle columns. We missen ze nu al!