Portretten van buurtbewoners: Subhie

Ze noemen me ook wel Mister Koemans, maar ik ben Subhie Kalidien en gewoon werknemer hoor, 27 jaar nu. Drie maanden voor de geboorte van m’n oudste zoon begon ik hier, ja 1 september 1998. Dichter bij huis en meer regelmaat, ja. Ken echt héél veel gezichten hier in de wijk. Vaak weet ik al wat ze bestellen voor ze binnen zijn. Sommigen willen dat niet weten, maar bij anderen zeg ik ‘Hetzelfde?’ Je zou het misschien niet denken van een frietbakker, maar koken is mijn grote hobby. En m’n zeven kinderen natuurlijk. Een jongen en meisje van m’n eerste vrouw. Dan nog een meisje en een jongen. En ja dan nog een  meisje, een jongetje en een meisje. Het laatste jongetje – Shivam – is overleden nadat hij geopereerd was aan een loensend oog. Erg verdrietig. In mijn huis heb ik een mooi altaartje voor hem gemaakt.
Ooit begon ik in de verpleging nadat ik in dienst als hospik werkte. Volgde de opleiding verpleging MDOG  en IG3. Werkte freelance als verpleegkundige. Ik was nergens te beroerd voor, ging ook vaak mee op de ambulance, ook voor politieopdrachten zoals het ophalen en afleggen van overleden mensen. Maar ouderenzorg vond ik echt het leukste, mensen in Wassenaar, Leidschendam, Monster. Ik ben eigenlijk heel universeel. Ik heb ontiegelijk veel patat gebakken. En ja elke collega heeft natuurlijk z’n eigen stijl. Een beetje doorbakken is natuurlijk lekker, maar als ik zo’n oudje voor me heb denk ik wel even of ze misschien een kunstgebit hebben, en dan wil je de patat natuurlijk wat zachter hebben. Vanavond kook ik beenham uit de oven met veel gebakken groente en rijst. En dan maak ik lekker veel, want er zijn genoeg mensen om me heen die graag een bakje van me krijgen. Lekker toch!