Mijn naam is Yma Quentin, ik ben 36 jaar en woon in het Valkenboskwartier waar ik een groot deel van mijn leven heb gewoond. Toen ik 9 jaar oud was, verhuisde ik samen met mijn moeder naar een boerderij in België. Daar woonden we in een gemeenschap met andere gezinnen en mensen met een verstandelijke beperking. Op de boerderij waren we gedeeltelijk zelfvoorzienend en maakte mijn moeder kaas, yoghurt, platte kaas (kwark). Ik hielp mee op de boerderij of speelde oneindig veel buiten met de kinderen uit de buurt.
Op mijn 17e besloot mijn moeder om samen met mij weer terug naar Den Haag te verhuizen. Zo kwamen we weer in het Valkenboskwartier terecht. Dit was best even wennen, om als puber weer te verhuizen naar een totaal andere omgeving. Van een boerderij naar een huisje midden in de stad. Ik weet nog dat de tram een strippenkaart had die ik maandenlang verkeerd afstempelde. En hoewel ik als tiener van het stadsleven genoot, begon ik het boerderijleven te missen naarmate ik ouder werd. Daarom ben ik altijd opzoek naar wat ik in de stad kan organiseren voor mensen die net als ik graag buiten zijn en in de tuin werken.
Mede daaruit is de Buurtuin ontstaan, in het Buurhuis van de Volharding waar ik ook betrokken ben bij het keramiekatelier. Het was een lege en grijze parkeerplaats die ik samen met een collega wilde vergroenen. En nu staan er 29 moestuinbakken die gehuurd worden door wijkbewoners en organiseren we buurtuindagen! Natuurlijk is het geweldig dat de radijzen, veldsla en chinese kool groeien, maar het sociale aspect van samen buiten bezig zijn doet me evenveel goed.
Heeft dat Vlaamse gemeenschapsleven toch nog zijn plekje gevonden, maar dan midden in de stad.
