Ik ben Miriam ter Luun, 74 jaar. Ik heb twee zoons en drie kleinkinderen. Mijn oudste zoon woont in Den Haag, de jongste in Utrecht. Ik pas vaak op de kleintjes, ook in Utrecht. Ik had een zusje, zij is helaas op haar 56e overleden. In 2011 kocht ik mijn huis in de Daltonstraat van mijn zoon, die elders ging wonen. Ik gaf al Franse les hier in de Populier en ik vond het zo’n leuke buurt dat ik vanuit Rijswijk hiernaartoe ben gekomen. Ik ga hier ook nooit meer weg.
Ik begon met lesgeven toen ik 19 was; dat was in het begin wel even wennen met die pubers. Maar ik ben het steeds leuker gaan vinden; vooral het mentoraat vond ik mooi om te doen. Sommige leerlingen zie ik nog steeds, een paar wonen bij mij in de straat. Mijn mo-b heb ik in de Boylestraat gevolgd, waar nu Eekta zit. Ik heb daarna op veel verschillende scholen gewerkt, maar ik ben ook weer geëindigd in de Populier, in 2013. Sindsdien ben ik met pensioen. Mijn werk heb ik geen moment gemist.
Nu ben ik coördinator en vrijwilliger humanistische begeleiding: gesprekken voeren met mensen die over levensvragen willen praten. Dat doe ik al 40 jaar. We zijn hier in Den Haag met z’n tienen en we vergaderen bij mij thuis. Soms krijg ik via Humanitas gesprekspartners aangereikt, met name in geval van verlies en rouw. Ook zit ik bij Kleurrijk Segbroek en ik bezoek geregeld bijeenkomsten van Dialoog Den Haag, wat ontmoetingen van mensen met verschillende culturen mogelijk maakt. Wekelijks wandel ik met Vitaal Segbroek en ik doe ook wekelijks tai-chi. Ik ben ook lid van de Vrienden van Den Haag.
En ik heb pas geleden ontdekt dat ik tekenen leuk vind! Nu heb ik tekenles in het Koorenhuis.
