Ik heb geen auto, nooit een gehad en ik denk dat ik op mijn 73ste definitief kan zeggen, dat ik er ook nooit een zal hebben. Geen behoefte aan gehad. Ik heb daarentegen wel twee fietsen. Een hele dure, voor verre tochten, en een hele goedkope, model herenrijwiel, waarop ik door de stad rijd. Beide fietsen zijn niet elektrisch.
Op een herenrijwiel kan je heel veel vervoeren. Zo kwam ik onlangs uit de bouwmarkt met vier balken 4,5 x 4,5 cm en 2,4 meter lang en begon die langs mijn stang en bagagedrager met touw vast te binden. Komt er een man naast mij staan. Hij had een koperen waterleiding van een meter of tweeëneenhalf vast. “Ja”, zei hij, ”zo kan het ook.”
Ik begreep hem verkeerd en vroeg: “Oh? Hoe zou u het dan doen?”
“Nee, ik bedoel meer dat je niet overal een auto voor nodig hebt.”
“Ik heb er ook helemaal geen”, zei ik, ”dus ik heb geen alternatief.”
“Beter dat mijn vrouw en dochter dit niet zien. Die wilden met deze kou met de auto naar hockey, maar Papa-heeft-de-auto-nodig, want ik heb met een vriend afgesproken dat we vanmiddag de waterleiding gaan repareren. Dan is het toch handig als je de auto bij de hand hebt, voor als er iets opgehaald moet worden. Een stuk waterleiding bijvoorbeeld.”
“Woon je ver dan?” “Neen, een paar straten verderop, nog geen 10 minuten lopen.”
Een moment stond hij peinzend voor zich uit te staren, toen sprak hij: “Een beetje een loser voel ik me wel.” Waarop hij zich omdraaide en richting auto liep, alwaar hij de buis op het imperiaal vastmaakte, met schilderstape. “Schilderstape in plaats van touw, moet ik onthouden”, dacht ik.
René Schwab
