De oude parel Bogor

‘Den Haag, de weduwe van Indië ben jij’, zong Wieteke van Dort zo mooi. Inderdaad, de meeste Indiëgangers streken na de oorlog hier neer. En ze namen hun eten mee. Dus wat is er Haagser dan Indisch eten? De Dames gingen op zoek en kwamen een oude parel tegen: Bogor.

Gestampte pot of Indisch

Lang geleden, voor de komst van de Chinees en de pizzeria, bestonden er maar twee smaken: gestampte pot of Indisch. Inmiddels zijn er beroemde Indische restaurants verdwenen, denk aan Tampat Senang. Andere bleven, zoals Puntjak en Soeboer – waar Rutte zijn buitenlandse gasten mee naartoe nam. Ook in onze buurt kan je nog altijd genieten van Indisch eten, zoals bij de afhaal Toko Toet op de Beeklaan, de snacks van Julia in de Weimarstraat en restaurant Bogor in de Van Swietenstraat.

Wij kiezen dit keer voor Bogor, al meer dan zestig jaar gevestigd in een hoekpandje. Het heeft twee aparte ruimtes die elk als een huiskamer aanvoelen. Heel Den Haag heeft hier gegeten: popmuzikanten, politici, voetballers, schrijvers en natuurlijk Van Kooten en De Bie. Ook mevrouw Voller herinnert zich nog dat ze als klein meisje achter op de fiets bij vader een kom soto ajam ging halen bij Bogor. En dat haar knapste vriendinnen van de middelbare school bij Bogor gingen werken.

Goed vol

Als we op een druilerige maandagavond om half zeven binnenkomen, zit het er goed vol. In tegenstelling tot sommige reviews op internet is de bediening helemaal niet arrogant, onaardig of sloom. De twee dames die ons helpen, zijn uiterst vriendelijk en behulpzaam. En lenig ook, als je ziet hoe eentje behendig bierviltjes onder de wankele tafel van onze buren propt. Dat tafeltje daar, herinnert mevrouw Voller zich, wiebelde vroeger ook al.

Rijsttafel

Over het eten zijn we een tikje minder enthousiast. Het is vooral veel. Al komt dat misschien omdat we voor een rijsttafel gaan. Dat is een koloniaal menu van allerlei lekkernijen uit de hele Indische archipel. Rijsttafel Bogor (€ 57,50) bestaat uit maar liefst 16 gerechtjes. Twee soorten sateh (babi/varken en ajam/kip), een pittig ei in sambal, vier soorten stoofvlees, waaronder rendang en smoor, twee bakjes groenten (sajoer lodeh en sambal goreng toemis) en diverse bijgerechtjes.

Zes ons vlees

De sateh waren heerlijk, het eitje prima. Alleen de rendang was een tikje aan de droge kant en de groenten waren wel erg doorgekookt. Dat moest van oorsprong ook in de tropen, om geen enge ziekten te krijgen, maar de Dames houden toch meer van mals en beetgaar. Een rijsttafel is al meer dan genoeg voor twee flinke eters. Bij voorkeur vleeseters, want we kregen samen zeker zes ons vlees. En wij, domme dames, hadden naast de rijsttafel ook nog eens wat extra besteld. Ikan bali (pittige makreel) voor mevrouw Vol en een saté kambing (geit), omdat mevrouw Voller daar van die prachtige herinneringen aan had. De geit bleek taai, de makreel was top.

Zeer plezierig

Natuurlijk is uit eten meer dan de optelsom van gerechten. Het zijn ook de herinneringen aan vroeger. En de gezelligheid, de bediening en de huiselijke sfeer. En dat maakt eten bij Bogor zeer plezierig. Dus kunnen we je Bogor echt aanraden. Ga alleen niet zitten aan het tafeltje waar vroeger de deur zat: die tafel wiebelt.