De Hernhutters, de geloofsgemeenschap op de hoek van de Koningin Emmakade en de Chasséstraat, associeer je door de Duitse naam al snel met Duitsland, Oostenrijk of desnoods Zwitserland. Maar als je op een willekeurige zondagochtend rond 10 uur bij de ingang van het kerkgebouw staat, zie je voornamelijk kerkgangers die een band lijken te hebben met Suriname. Dat vraagt om een verklaring.
Van Hus tot Zinzendorf
Christine Welschen, dominee van deze Haagse gemeenschap aan de Koningin Emmakade: “De geschiedenis van de Hernhutters, ook wel de Evangelische Broeder Gemeente, gaat terug tot 600 jaar geleden als Jan Hus een nieuw kerkgenootschap sticht, zeg maar een voorloper van de Reformatie. Hus sterft in 1415 op de brandstapel. Bijna 400 jaar later stichten nakomelingen van hem op het landgoed van graaf Von Zinzendorf (1700-1760) een dorpje dat ze Hernhut noemen. Die gemeenschap van graaf Von Zinzendorf kent een grote bloei. En de term Hernhutters is geboren.”
Zendelingen en Suriname
Belangrijk binnen de Hernhutters is de zendingsgedachte. Het uitgangspunt daarbij is om niet de Europese cultuur op te dringen, maar om zich aan te sluiten bij de cultuur van die gemeenschap met respect voor elkaar. Veel zendelingen vertrekken naar Afrika, Zuid-Amerika… en naar Suriname. Mevrouw Welschen: “Omdat de Hernhutters dan de enige kerk zijn in Suriname die het evangelie naar de slaven brengt, krijgen de Hernhutters na de emancipatie van de slaven (1863/1873) veel aanhang. En Surinamers van de geloofsgemeenschap die sinds een groot aantal jaren naar Nederland komen, die blijven Hernhutter. We zijn hier een geloofsgemeenschap voor de regio en onze gelovigen komen uit Delft, Zoetermeer, Leiden en Den Haag. In de beginperiode kwamen wij samen bij iemand thuis of in een zaaltje bij een restaurant en sinds 1974 zitten we op deze locatie.”
Koningin Emmakade 66
Mevrouw Christine Welschen: “We hebben hier aan de Koningin Emmakade 66 elke zondag om 10 uur een dienst en de laatste zondag van de maand begint die om 11 uur. Gemiddeld nemen tussen de 35 en 60 gelovigen deel. Op feestdagen zijn dat er pakweg 100. Bijna iedereen heeft een band met Suriname en driekwart van de aanwezigen is vrouw. De preek is een belangrijk onderdeel in de dienst. Uitgaande van een tekst uit het Oude of het Nieuwe Testament bespreken we die tekst en bekijken we wat die tekst in ons leven anno 2024 kan betekenen. We schuwen lastige onderwerpen niet, dus het kan in onze nieuwsbrieven of in de preek gaan over seksueel grensoverschrijdend gedrag, over stikstof, milieuvervuiling, macht of over slavernij.”
Broeders en zusters
“Een dienst als de onze is wel anders dan bij de Lutherse kerk. Ook als we dezelfde liederen hebben, klinkt het vrolijker, het tempo ligt ook hoger. Ik sta als dominee niet boven de gemeenschap, maar maak er deel van uit. We zijn samen broeders en zusters, al sinds graaf Von Zinzendorf: hij wilde binnen de kerk niet aangesproken worden als ‘graaf’, maar als broeder. Een van onze uitgangspunten is verder dat we echt luisteren naar mensen. En als leden van de gemeente het vragen of als ze de dienst niet meer kunnen bijwonen, gaan we op huisbezoek.”
Sociaal
“Na afloop van de zondagse dienst blijft vrijwel iedereen nog praten. Vaak tot een uur of twee. Dat sociale aspect is wezenlijk. Ook op andere manier proberen we mensen tot elkaar te brengen. We hebben een 60+club, onze vrouwengroep Prosisa, een bindingsclub, een groepje Bijbelstudie, de zondagsschool (tienergroep) en we organiseren filmmiddagen.
Als de Evangelische Broeder Gemeente je aanspreekt, kom dan eens langs bij onze dienst of kijk op onze website. We zijn laagdrempelig: iedereen is welkom bij onze dienst. En 26 mei hadden we dus een speciale dienst èn feestelijke receptie, omdat we 50 jaar op deze locatie zitten als zelfstandige gemeente.”- www.ebg-haaglanden.nl
Onderschrift foto: Dominee Christine Welschen (l.) en Mildred Clark, collega uit het kerkkantoor
Tekst en foto: Piet Vernimmen
