De zussen Hediye Güglü en Songul Öcal komen regelmatig in het pand van Wij Weimar voor de activiteiten van de ReVa-vrouwen en voor de conversatielessen Nederlands op maandagmiddag. Ze zijn geboren in Konya in Turkije, respectievelijk in 1983 en 1985. Hun vader kwam in 1995 naar Nederland om in de kassen van het Westland te werken. Hediye: “Ik trouwde in Turkije met een Turkse man en kwam in 2002 samen met mijn zus Songul naar Nederland. Ik ging wonen aan de Dierenselaan bij mijn ouders en mijn zus. Later verhuisde ik naar de Loosduinsekade, waar ik nu nog woon.” Songul: “Ik trouwde in 2005 ook met een Turkse man, die daarna naar Nederland kwam. We gingen in de Nicolaas Tulpstraat wonen. Later verhuisden we naar de Anton de Haenstraat, waar we nu nog steeds wonen.” Hedye heeft twee zoons van 20 en 9 en een dochter van 16, Songul heeft ook drie kinderen: 15, 13 en 7 jaar oud. De jongste kinderen van beide zussen zitten op de Toermalijnschool. Natuurlijk zijn ze allebei ingeburgerd, al blijft de Nederlandse taal lastig. Hediye werkt parttime in de schoonmaak en Songul maakt af en toe vis schoon op Scheveningen. Ze hebben het druk met hun gezin. Beiden hebben ook een huis in hun geboortestreek in Turkije. Hediye gaat daar elk jaar in de zomer heen, Songul een keer per twee jaar. “Ik hou van Nederland, maar ook van Turkije”, zegt Hediye. “Misschien willen we later wel helemaal naar Turkije terug, maar ja, de kinderen en later ook de kleinkinderen zijn dan in Nederland. Dat zal moeilijk zijn!” Songul: “Ik haalde pas na drie keer mijn rijbewijs. Dat was niet gemakkelijk hoor. Vooral de theorie vond ik lastig. We hebben allebei een fietsdiploma gehaald, maar we lopen ook heel veel. De wijk is heel prettig en we hebben elkaar natuurlijk.”
