Bewoners van ReVa Groen en Duurzaam Cultuur, Sport en Religie Zorg, Hulp en Welzijn Veiligheid en Verkeer Wonen, Leren en Werken Gemeente en Politiek Geschiedenis van ReVa

Speelpleintje Daguerrestraat 2018 – 2023

Zomer 2018 besloot de gemeente om het pleintje in de Daguerrestraat op te knappen en bureau Graswortel werd ingehuurd om met de bewoners een plan te maken. Het zou een groene, wilde en ruige plek worden, met zitbanken in uitgeholde boomstammen rondom en natuurlijke materialen. Toen het klaar was, bleek het een nette, afgebakende speelplaats. Het groen werd een hondenuitlaatplek, er waren meer fietsnietjes dan afgesproken, die aan de kopse kanten tegen het speelplaatsje aan werden geplaatst, en er waren geen boomstammen.

Aanpassingen

Zomer 2020 gingen een paar bewoners in gesprek met de gemeente. Zij stelden voor om het pleintje aantrekkelijker en veiliger te maken; wat meer zoals bedoeld. De fietsnietjes staan op een gevaarlijke plek, de banken kwamen niet en het groen vraagt aandacht. Na overleg en veel heen en weer gemail werd er afgesproken dat er bankjes zouden komen, en dat daarna het groen bekeken werd. In augustus 2022 volgden tekeningen van banken. Geen boomstammen, maar wel zoveel mogelijk rondom.

Impasse

November 2022 besloot de gemeente deze niet te plaatsen vanwege overlast van jongeren. De betreffende bewoners waren verbaasd. De vader van twee peutertjes: “Er blijven zo weinig opties over, jongeren zijn immers – begrijpelijk – overal.’’ Daarna vroegen zij verscheidene malen aandacht voor het pleintje, en wezen op de plannen voor meer speelgelegenheid en een groenere wijk. Zij stelden voor om als de voormalige school eenmaal bewoond zou zijn, door te praten en hierbij betrokken te worden. Het eerste gebeurde, het tweede niet. Op woensdag 30 augustus was er een inloop op het plein en sprak de stadsdeeldirecteur met bewoners. Er waren er zo’n twintig en de gemeente trok conclusies en nam besluiten.

Wat er verandert en wat niet

De speelplek is niet aan vervanging toe, het kunstgras wordt niet vervangen, en de fietsnietjes blijven staan. De picknicktafel verdwijnt, daar zitten jongeren soms te blowen en dat vinden nieuwe bewoners van het schoolgebouw vervelend. Op die plek komt een speeltoestel, bewoners worden daar nog in betrokken. Er komen wel bankjes. Niet rondom, maar op de kopse kanten, tegen de fietsnietjes aan. Zonder rugleuningen, om te voorkomen dat ze aantrekkelijk worden om langdurig op te hangen. De gemeente heeft geen capaciteit om het groen aan de kant van de Beeklaan aan te pakken. Er zijn bewoners die dit willen oppakken, de groenbeheerder onderneemt hier actie voor. Bewoners geven aan dat de overlast vooral van de shisha-lounge op de hoek komt. Volgens de gemeente waren gesprekken met de shisha-lounge in het verleden positief. Die beloofde nu de skaibanken die er staan weg te halen. Op het moment van dit schrijven is dat nog niet gebeurd en bewoners die deze overlast ervaren, hebben weinig vertrouwen in overleg met hen.

Een omgekeerde wereld

Hoe reageerden degenen die de situatie aankaartten? De een: “Als een kleine groep overlast veroorzaakt, kan dat niet ten koste gaan van een grotere groep die niets anders wil dan een veilige en prettige woon- en speelplek. Als mensen door rood rijden, haal je toch ook niet het stoplicht weg? Die jongeren spreek je steeds aan, ook zij hebben recht op zo’n plek.” Een ander: “Bankjes zonder rugleuning, want het moet niet te comfortabel worden… waar hebben we het over?”

Geen wilde, groene, ruige plek

Zeker is, dat de speelplek geen wilde, groene en ruige plek, met ruimte voor ontmoeting wordt. Teleurstellend vinden ze het. En: “Jammer dat de gemeente er zo’n gecompliceerd, langlopend en frustrerend traject van maakte. Dat had niet gehoeven.’’ Of een inloopbijeenkomst voldoende is om te horen wat bewoners willen met die plek? Om wensen en belangen van eenieder goed in beeld te krijgen? Daar zijn grote twijfels over. Een van hen sluit af: “Hopelijk kunnen onze (klein)kinderen er straks gezellig en veilig spelen en horen we snel wat over het groen, want daar doe ik graag aan mee.”

Tekst: Marieke Bauwens
Foto: Piet Vernimmen