Bewoners van ReVa Groen en Duurzaam Cultuur, Sport en Religie Zorg, Hulp en Welzijn Veiligheid en Verkeer Wonen, Leren en Werken Gemeente en Politiek Geschiedenis van ReVa

De viering van de 52-jarige onafhankelijkheidsverklaring van de Republiek West-Papoea

De huidige president van de Republiek en van de Nationale Papoeavereniging is Simon Sapioper. Simon woont in de wijk en hij is, samen met een aantal vrijwilligers, verantwoordelijk voor de verspreiding van de wijkkrant.

Voorvechter onafhankelijkheid

We blikken terug op zijn carrière als voorvechter van de onafhankelijkheid van zijn geboorteland. Simon werd in 1963 geboren in WestPapoea, het door Indonesië in 1962 ‘overgenomen’ land. Dit overnemen gebeurde ondanks de belofte van zelfbeschikking, die aan het volk gegeven was door Nederland, de voormalige kolonisator. Op 1 juli 2023 vierde de vereniging in het pand van WijWeimar de 52-jarige onafhankelijkheidsverklaring.

Ingeloste belofte

Simon herinnert zich, dat hij op zesjarige leeftijd met zijn moeder naar de lokale markt liep en daar op een colonne pantservoertuigen van het Indonesische leger stuitte. Zijn vader zat destijds vanwege zijn activiteiten voor de guerrillabeweging in de gevangenis. “Als ik groot ben, ga ik tegen die troep vechten”, zei hij tegen zijn moeder. Die belofte heeft hij zeker ingelost met zijn voortdurende strijd voor een onafhankelijk land. Toen zijn vader vrij kwam, hielp Simon, 17 jaar oud, met het lezen van brieven en het schrijven van boodschappen voor de strijders. Zijn vader had helaas nooit leren lezen en schrijven.

Actief voor het ideaal

“Ik heb de erfenis van mijn vader altijd heel serieus voortgezet,” zegt Simon. In 1991 kwam hij met zijn familie als uitgenodigde vluchtelingen in Apeldoorn terecht. Hij integreerde in de Nederlandse samenleving en verhuisde later met zijn gezin naar Den Haag. En al die tijd bleef hij actief voor zijn ideaal van een onafhankelijk WestPapoea. Hij werd president van de Nationale Papoeavereniging en later ook president van de Republiek met een vertegenwoordiging bij de VN in Geneve. Het precieze aantal geregistreerde Papoea’s in Nederland weet hij niet. Ook elders in Europa wonen Papoea’s in diaspora en niet te vergeten de vluchtelingen in de grensstreek met Papoea Nieuw Guinea.

Monument

De Papoeabeweging praatte als uitgenodigde delegatie mee met het te realiseren Koloniaal- en Slavernijmonument in Den Haag. Helaas besloot het College dit monument alleen te realiseren voor de groeperingen die geleden hebben onder de Trans-Atlantische slavenhandel. Een bittere pil, maar “we blijven lobbyen voor een herdenkingsplek voor ons Papoea’s”.

Hai Tanakhu Papua

Ook zijn er dit jaar intensieve dialogen gevoerd binnen de Papoeagemeenschap, met Papoealeiders in WestPapoea, Papoea Nieuw Guinea en in Geneve met Indonesische vertegenwoordigers met name over de mensenrechten. “De strijd gaat door. We hebben ook weer enkele internationale voetbalwedstrijden georganiseerd, waar de vlag van West-Papoea wapperde en het volkslied over de velden klonk.” Tot slot van de bijeenkomst in Wij Weimar zingen de aanwezigen samen ‘Hai Tanakhu Papua’, het volkslied van Papoea.

Tekst en foto: Aad van Schie