Het atelier van beeldhouwer Willem Wieringa staat vlak naast de bloemenwinkel van Maria, hoek Weimarstraat. Het is aan de buitenkant alleen te herkennen aan enkele foto’s en de tekst ‘www.wwieringa.nl’.
Sport
Al jong gaat Willem turnen bij WIK (Willen is Kunnen), een Haagse gymvereniging. Als WIK in 1965 meedoet aan de internationale Gymnastrada en mag trainen in de sporthal van de HALO, beseft Willem: hier wil ik gaan studeren. Willem wordt docent bewegingsonderwijs. Daarnaast ontwikkelt hij een voorliefde voor kunst: beeldhouwen en tekenen. “In mijn beeldhouwwerk bijt dat elkaar niet: ‘beweging’ en ‘lichamelijkheid’ spelen ook een rol in mijn beelden.”
Haagse geschiedenis
Als begin 1980 buurvrouw/beeldhouwster Renske Morks wegens een gekneusde pols niet kan hakken, ziet Willem zijn kans schoon. Hij mag ‘voorhakken’. Renske heeft dan op een groot blok de contouren getekend: “Denk er aan: buiten de lijnen blijven! Het beeld moet naar binnen groeien, je moet ruimte houden.” Renske gaf les op de Vrije Academie Psychopolis, een plek om je te ontwikkelen. Inspirerende begeleiders, Rudy Rooijackers, Pim van der Maas, gaven je de ruimte. Bij Ingrid Rollema leert Willem bronsgieten. In de jaren 90 op de avondopleiding op de KABK leert hij hoe je een ontwerpproces kunt aanpakken, van alweer inspirerende docenten, zoals Rien Monshouwer.
Loskomen van de grond
“Het thema in mijn werk is ‘loskomen van de grond’. Veel van mijn beelden bewegen de ruimte in, vaak op roestvrij staal. Zelfs een dolfijn komt los van de golf! Beweging levert vaak een fysiek element op, vaak vormgegeven in glad afgewerkt hout.”
Prijsvraag Kop Weimarstraat
In september 2006 wordt Willem gevraagd deel te nemen aan een prijsvraag voor een kunstwerk aan de kop van de Weimarstraat, op de kruising met de Valkenboslaan. Het project is bedoeld om de straat mooi entree te geven, op initiatief van destijds B-com en de winkeliersvereniging. Willem: “Ik las over de Groothertog van Saksen Weimar en ontwierp een feestelijk, bijna koninklijk beeld van vier meter hoog. (P.V. Het verhaal gaat dat als Emma en Willem III kinderloos zouden zijn gebleven, deze Van Saksen Weimar koning zou zijn geworden van Nederland.) Als je de zijkant bekijkt, zie je enkel twee dunne lijnen, zwart en wit. Frontaal zie je overlappend man en vrouw, zij in een oranjerood gewaad. Mijn ontwerp wordt niet gekozen. Jammer, het zou nog steeds een aanwinst voor die plek zijn (zie foto). Uiteindelijk is daar helemaal geen kunstwerk gekomen, het geld werd voor nieuwe feestverlichting gebruikt.”
Werken in opdracht
“Veel kunstenaars vinden werken in opdracht lastig, maar ik kan er prima mee uit de voeten. In gesprekken met de opdrachtgever zoek ik naar beeldelementen om tot een ontwerp te komen. Dan kiezen we het materiaal. Soms, als dat een steen is, kan de vorm het vervolg dicteren.”
Met beide benen op de grond
“Beeldhouwen is een tijdrovend proces. Ik houw een beperkt aantal beelden. Ik ben tenslotte ook nog opa.” ‘Loskomen van de grond’ is een belangrijk thema in Willems werk, maar hij blijft zelf graag met beide benen op de grond.
Tekst en foto: Piet Vernimmen
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.