Marjolein Palthe is “Haagse van onder de rook van het Zuiderpark.” Voor de liefde vertrok ze naar Amsterdam, maar ze werkt nog veel in Den Haag. Bijvoorbeeld voor de danslessen voor mensen met parkinson, MS of reuma, op zaterdagmiddag in de ruimte van De Dutch Don’t Dance Division, in de De Gheijnstraat. Deze keer was een collega van Marolein docent: Veronika Reithmeier (r.)
DansPark
Marjolein studeerde psychologie en volgde de Voortgezette opleiding Bewegingsexpressie in het Groepswerk op de dansacademie van Tilburg, een opleiding voor specifieke groepen in onderwijs en zorg. Met collega’s richtte ze DansPark op en geeft ze danslessen voor mensen met o.a. parkinson, MS en reuma. “Werken met mensen waar iets mee uit te zoeken valt, trekt enorm en het geeft mij ook heel veel.”
De ritmiek ondersteunt de beweging
“Het gaat om soepelheid, conditie, balans en coördinatie. De muziek draagt dit op een speelse manier. De ritmiek ondersteunt de beweging. Dansen biedt geen genezing, maar het helpt om te gaan met je ziekte, om soepel te blijven en te behouden wat je hebt. Mensen leren er ook omweggetjes mee. Zo vertelde iemand dat als iets in het dagelijks leven heel lastig gaat, ze zich voorstelt hoe het gaat als ze het dansend zou doen, en dat het dan wel lukt. Het gaat dus veel verder dan de lessen. Als lessen uitvallen, zoals in eerste instantie tijdens corona, verslechteren parkinsonpatiënten.” En met klem: “Onbegrijpelijk dat verzekeraars (uitgezonderd een pilot van De Friesland) dit niet vergoeden.”
Zaterdagmiddag van half 4 tot half 5
De groep bestaat uit 12 mensen. Vandaag zijn het er minder, en dat is vaak zo. Niet omdat mensen geen zin hebben, integendeel, maar omdat leven met bijvoorbeeld parkinson, MS en reuma heel wisselend is. Marjolein: “Wat de ene dag wel kan, lukt de andere dag helemaal niet. Dat weet iedereen van elkaar en dat hoeft dus ook niemand uit te leggen. Partners zijn ook welkom! En mantelzorgers. Eigenlijk iedereen die zich thuis voelt in zo’n toegankelijke les.
We beginnen altijd met een veilige, zittende warming up. Daarna danst iedereen, zittend of staand mee met de docent. En natuurlijk is er ook ruimte voor improvisatie en eigen ideeën. Er zijn mensen in een rolstoel of met een rollator en er is altijd een manier te vinden hoe je samen kan dansen. Dat geeft mooie ontmoetingen. Want dans is meer dan alleen dansen, het is ook een sociale activiteit, het is contact en het geeft plezier. We eindigen altijd swingend! En daarna is er tijd om wat na te praten. Belangrijke momenten want, zoals ik al zei, niemand hoeft wat uit te leggen, en de dansers weten van elkaar hoe het gaat, men ziet elkaar immers regelmatig.”
De Dutch Don’t Dance Division
Wat Marjolein nog kwijt wil is hoe blij ze is met De DDDD. “Dat zij ons hun ruimte gunnen. Voor hen is dans voor iedereen, ze willen iedereen bereiken. Wat wij doen, past helemaal bij hen. En het is voor de dansers belangrijk om in een dansstudio te zijn, en niet in bijvoorbeeld een zorgcentrum. Je bent hier danser en geen patiënt.”
Nieuwsgierig geworden? www.danspark.org
Meedoen? marjolein@danspark.org
Tekst: Marieke Bauwens
Foto: Jacques Rijnsburger