“Môge mannen!” Mink de Bruin stapt de ruimte aan de Beeklaan binnen, waar hij en zijn broer Rob op 29 mei vorig jaar tot verdriet van de buurt voorgoed hun zaak sloten. Vele wijkgenoten hadden daar door de jaren heen hun koelkasten, wasmachines, stofzuigers of tv’s gekocht.
Groot gapend gat
Nu wordt er al een tijd verbouwd en is van de oude zaak niets meer te zien. Hier komen twee 3-kamerappartementen, die waarschijnlijk eind van het jaar klaar zijn. In december vorig jaar konden voorbijgangers in plaats van een vloer een groot gapend gat zien – een raar gezicht. Inmiddels zit de vloer erin en zijn ze aan het plafond en de isolatie bezig. De sfeer tussen de broers en de ‘mannen’ is zo te zien prima. Mink krijgt meteen koffie als hij aankomt. Ze zijn er bijna elke dag wel een paar uur.
Onbekend drama
Bij het slopen vonden ze een paar vreemde spullen, ze denken uit de Tweede Wereldoorlog. Een matras, damesschoenen, mentholsigaretten, kookgerei, boeken over opvoedkunde en meer, alles bijna vergaan. “We denken dat hier een vrouw ondergedoken zat die via de togen onder de huizen hier terecht kon komen.” Misschien de schamele resten van een onbekend drama. We weten het niet, misschien kan iemand anders er iets over zeggen …
Goeie aannemer
Maar goed, ze waren toch gestopt met de zaak om het een beetje rustiger te krijgen? Zo te zien is dat niet helemaal gelukt. Mink: “Ach, je moet toch wat. En we helpen een beetje met wat hand-en-spandiensten. We hebben het prima naar ons zin en het gaat allemaal heel goed. Het is een leuk project en ‘t is weer eens wat anders. Bovendien hebben we een goeie aannemer.” De broers zijn nog even goedlachs. “Nee, nog geen tegenvallers gehad, maar die zullen misschien best wel komen.” Ze laten zich in ieder geval niet gek maken, het komt allemaal goed.
Op de foto: Mink en Rob de Bruin
Tekst: Anneke de Graaf Foto: John Martienus