Begin 2021 wandelde Lucienne Born uit ReVa nog met gemak zo’n 20 km op een dag en was ze met het grootste plezier locatieleider op een Haagse basisschool. Tot ze in april van dat jaar, door een ontsteking in haar ruggenmerg, een incomplete dwarslaesie opliep. Toen stond alles stil. Met hulp van revalidatiecentrum Basalt leerde ze lopen met een rollator, en daarna met een stok.
Hard besef
“In het begin ben je alleen bezig met beter worden. Maar ergens stopt het herstel en dan besef je dat dit het is, en dat je moet omgaan met je beperkingen. De afhankelijkheid en de aangetaste zelfstandigheid; dat vind ik het ergst. Verder dan de Jumbo kwam ik niet.”
Driewieler
“Met mijn ergotherapeut besprak ik hoe ik weer zelfstandig mobiel kon worden. Ik heb problemen met mijn evenwicht en heb geen gevoel in mijn voeten en een deel van mijn benen, maar ze doen ‘t wel. We kwamen uit op een elektrische driewieler. Maar de standaardfietsen van de gemeente waren niet geschikt. Uiteindelijk vond ik in Zoeterwoude een goede, eentje echt voor mij op maat. Mijn Wmo-consulent vroeg me eerst het hemd van het lijf, maar toen ze goed begreep wat ik nodig had en waarom díe fiets, dacht ze mee en regelde ze het. Een dijk van een wijf.’’
Vrijheid! Onafhankelijkheid!
“Deze fiets betekent voor mij onafhankelijkheid! Vrijheid! Niet hoeven plannen, geen beroep op partner, vrienden of buren. Het was echt een bevrijding.” De fiets kreeg een plek voor haar raam. “Maar toen bleek dat ik vaak niet weg kon komen, of juist niet terug, omdat de stoep vol stond. Dubbele fietsen, scooters, vuilnis bij de container, auto’s op de stoep. Dan moest ik mijn partner weer bellen om me te helpen.
Ik ging op zoek naar oplossingen en voorbeelden, maar die vond ik nergens. Toen heb ik de wethouder erover gemaild en drie uur later belde een medewerker die vertelde dat hij de zaak op zou pakken. Geweldig! Mijn Wmo-consulent deed een aanvraag voor een parkeerplek en regelde dat het ook gebeurde. Nu heb ik vlak voor de deur een eigen parkeerplek. Met een sjabloon van een gehandicaptenparkeerplaats op een tegel en een hellinkje; probleem opgelost en dat is een echte opluchting.”
Goodwill van buren
“Het is wel zo dat de plek vrijgehouden moet worden. In een briefje vroeg ik buren of ze dat wilden doen. “En”, zegt ze lachend, “ik moet zeggen … dat viel niet tegen, tot nu toe gebeurde het maar twee keer dat bezoek van buren het niet doorhad. Het gaat dus heel goed.”
Tekst: Marieke Bauwens
Foto: Piet Vernimmen