Hoe gaat het nu met…?
Aynur Dogan richtte in 2017 in Segbroek de stichting Zorgen voor Morgen op. Ze kwam veel kwetsbare migrantenvrouwen tegen, met soms grote problemen, en die niet bij de reguliere hulpverlening durfden aan te kloppen. Ze vond dat deze vrouwen gehoord moesten worden.
Veel belangstelling
Op de inloopspreekuren van de stichting konden zij hun verhaal wel kwijt. Bij haar en bij de tien vrijwilligers, die ondersteuning boden bij de spreekuren en andere hand- en spandiensten verrichtten. En op themabijeenkomsten kregen de vrouwen voorlichting over voor hen relevante thema’s. Ze vond als locatie het kantoor van WijWeimar in de Weimarstraat. Er was grote belangstelling en veel vrouwen vonden de weg naar de bijeenkomsten.
Nadenken over voortbestaan
Toen kwam corona. En daarna kwam het gewoon niet meer op gang. Het bestuur wilde niet meer verder, te weinig tijd. Ook PEP kon niet helpen. Aynur: “Ik vond het echt heel erg en ik ben nog steeds aan het nadenken over een manier om toch als groep te blijven bestaan. Misschien onder een andere paraplu, misschien aanhaken bij een andere stichting … Het liep immers als een trein en de vrouwen kwamen graag en met velen. Ik krijg nog geregeld vragen van de vrouwen of we echt niet verder kunnen. Maar zonder bestuur…? Moeilijk. Hoe dan ook, ik heb het nog niet opgegeven en blijf om me heen kijken!”
Genomineerd voor Kartiniprijs
Onder andere vanwege haar inspanningen voor het project Zorgen voor Morgen was Aynur op zaterdag 14 mei een van de drie genomineerden voor de Kartiniprijs, de jaarlijkse emancipatieprijs van Den Haag, om het belang van een gelijkwaardige positie en participatie van mannen en vrouwen in Den Haag te benadrukken.
Tekst: Anneke de Graaf
Foto: Tim Douglas via Pexels.com