Een eilandje aan de Gaslaan

Aan de rand van De Verademing staat een bijzonder huis. Het is waarschijnlijk het oudste huis van het Regentessekwartier. We spreken met een van de huidige bewoners mevrouw Cornelia Haanstra-de Haas, en met haar zoon Tom en schoondochter Margot, vrouw van de oudste zoon Jelle.

Woning aangeboden

“Mijn man kreeg de woning aangeboden van zijn werk. Ik ben opgegroeid in de Begoniastraat en later de Vlierboomstraat. Ik reed een Heinkel, een prachtige scooter. Mijn vader en mijn broer hadden er een en dus ik ook. Via de Heinkel heb ik mijn man leren kennen, Dick Haanstra. Toen ik trouwde, stopte ik met mijn werk als kleuterleidster, zo ging dat toen. We woonden eerst in de Anna Pauwlonastraat. Dick werkte als boekhouder bij de gasfabriek en later bij de vuilverbranding. Op een gegeven moment kreeg hij deze woning aangeboden. In 1965 trokken we erin. “In feite woonden we in de oude kantine van de gasfabriek”, vult zoon Tom aan. Mevrouw Haanstra: “Onze zoons Jelle en Tom zijn hier geboren en opgegroeid. Rond het huis is er veel veranderd. Eerst was er een grote oprijlaan, met een tuin van wel 25 meter diep. We hebben de bouw van de vuilverbranding meegemaakt en ook de sloop ervan. En ook de aanleg van het nu mooie park De Verademing hebben we van wel heel dichtbij meegemaakt: de ophoging van het park en de hoge muren eromheen vanwege de vervuilde grond. We zaten hier lang op een soort eilandje in een grote bouwput.”

Een soort vrijplaats

Tom: “Voor mij en mijn broer was al die ruimte heerlijk, een soort vrijplaats: altijd buiten spelen en later eindeloos sleutelen aan auto’s en scooters en natuurlijk aan de Heinkel, een familiekwaal. We hebben heel wat brommers gerepareerd van mensen uit de buurt. Een zoete inval was het.” Op de buitenmuur aan de noordkant hangt een groot blauw emaillen bord met de naam Allichamps. Tom: “Dat bord hing aan een verlaten stationnetje ten zuidoosten van Parijs. Op een camping in de buurt brachten we vaak de zomervakantie door, met zussen van moeder en hun gezinnen. In mijn jeugdige onbezonnenheid heb ik het bord eraf gehaald en hier opgehangen: een permanente herinnering aan onze gezellige familievakanties.”

Mooie tijd

Margot: Na pa’s overlijden is ma gaan reizen. Ze is altijd heel actief geweest. Ze heeft wel 45 jaar gevolleybald, gezwommen en bij het Residentiekoor gezongen. Mevrouw Haanstra: “Tuinieren heb ik altijd fijn gevonden en ik heb nog jaren als vrijwilliger in de tuin van Emma’s hof gewerkt. We hebben hier als gezin een mooie tijd gehad.”

Tekst: Froukje Diekstra
Foto in de header: Tom Haanstra