Na 21 jaar nam de wijk eind vorig jaar afscheid van een levend monument: Henk ging met pensioen. Al die jaren was hij hét gezicht van servicestation Duinoord, de benzinepomp op de Regentesselaan. Weer of geen weer, Henk had altijd een vriendelijk woord voor je in zijn lekkere Molenwijkse tongval. Of hij had iets lekkers voor de kinderen. Onderwijl vulde hij je tank, peilde je olie of controleerde je bandenspanning.
Elk mens de moeite waard
“Het mooie aan Henk is dat hij oprecht geïnteresseerd was in elke klant. Dat is waarom hij elke dag weer met plezier naar zijn werk ging. Zijn eigen sores vond hij van minder belang, hij cijferde zichzelf soms een beetje weg”, aldus Daan, een student die ruim drie jaar met Henk samenwerkte. “Behalve dat ik erg met hem kon lachen, heb ik ook van Henk geleerd dat elk mens de moeite waard is om naar te luisteren”.
Inboedel
Henk kwam ooit bij Duinoord werken als zwager van Maarten, toen samen met Jan de eigenaar van de witte pomp. De oudere wijkbewoners herinneren zich vast nog wel deze twee broers met hun zilverwitte haar. Toen later Stephanie de zaak overnam, hoorde Henk letterlijk bij de inboedel. Tot aan zijn pensioen werkte hij door. Met elke dag stipt om vier uur een appeltje.
Camper verbouwen
Op het plaatsje achter de winkel waren heel wat buurtbewoners om afscheid van Henk te nemen. Hij onderging alle lof en bloemen op zijn eigen gemoedelijke en bescheiden manier. Van een bewoner kreeg hij een amaryllisbol in een pot, met de woorden: “Nou Henk, die kan je nu thuis lekker zien groeien elke dag”. Maar daar had Henk geen tijd voor, zei hij. Eerst de camper verbouwen, zodat hij met zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen op pad kan. Voor alle klanten die Henk gaan missen: dat is wederzijds. “Ik ga jullie ook missen”, zei Henk. Om daarna snel van onderwerp te veranderen.
Tekst: Anneke de Graaf
Foto: Arne Westerhof