Er is geld en er zijn goede voornemens. Om de Weimarstraat en de Beeklaan veiliger en aantrekkelijker te maken, heeft de gemeente Den Haag 1,5 miljoen euro uitgetrokken. Mooi gebaar, natuurlijk. Toch wordt er gemopperd tijdens een bijeenkomst die de gemeente eind september in De Nieuwe Regentes heeft georganiseerd, om te overleggen over haar actieplan voor bevordering van de leefbaarheid in dit kwetsbare gebied.
Keuzes
De gemeente wil met bewoners en ondernemers samenwerken om uit te maken hoe het geld het best kan worden besteed. Iedereen is het erover eens dat er veel moet gebeuren: terugdringen van criminaliteit, bestrijden van de overlast rond coffeeshops, sluiten van dubieuze winkels, tegengaan van speculatieve leegstand, bevorderen van verkeersveiligheid, vergroenen van de buurt, enzovoort. Niet alle wensen van de buurt kunnen tegelijk worden vervuld. Er moeten keuzes worden gemaakt. Minder winkels en meer woningen? Panden onteigenen? Banken en bloemenperken in plaats van parkeerplaatsen? De Weimarstraat afsluiten voor auto’s? Maar wie bevoorraadt de winkels dan? En wat vindt de gemeenteraad? Kortom, de Weimarstraat als microkosmos van botsende belangen en praktische bezwaren.
Ongeduld
Ondanks de financiële handreiking van de gemeente lopen de bewoners, die voor dit eerste ‘wijkprogramma-overleg’ op de bodem van het zwembad zijn samengekomen, niet over van dankbaarheid. Ze geven vooral uiting aan hun ongeduld. Al jaren klagen ze over de coffeeshops, verloederde panden, verkeersoverlast. En wat krijgen ze deze avond te horen van stadsdeeldirecteur Annette de Graaf, twee afgevaardigden van de gemeente en een communicatieadviseur? Eerlijk gezegd: niet veel.
Eerste stap
“We willen dit samen met de buurt doen”, zegt projectleider Tobias van den Muijsenberg. Maar wat de doelstellingen zijn of hoe het overleg tussen gemeente en buurtbewoners handen en voeten krijgt, wordt niet duidelijk. “Vandaag beginnen we een nieuw proces, maar waar gaat dit naartoe?”, vraagt een bewoner zich af. “Wanneer gaan we echt iets doen?”, verzucht een ander. “Beschouw dit overleg als eerste stap van een aanpak voor de lange termijn”, zegt De Graaf. Ze heeft begrip voor het ongeduld van de bewoners, maar zegt ook dat de gemeente geen ijzer met handen kan breken. “We kunnen niet onmiddellijk elke zaak sluiten waarover iemand een klacht indient.” Er bestaat ook nog zoiets als eigendomsrecht. Bovendien vinden eigenaren van panden en winkels vaak slimme manieren om aan hun verantwoordelijkheden te ontsnappen. De strijd tegen ondermijnende criminaliteit en kwalijke vastgoedpraktijken is niet zomaar beslecht.
Hoop
Er zijn ook hoopgevende ontwikkelingen. Eigenaren van twee coffeeshops – Galaxy en Achterhuis – willen meewerken aan verplaatsing naar een andere buurt. Het afgelopen jaar zijn, mede dankzij de invoering van een vestigingsvergunningsplicht voor het derde deel van de Weimarstraat (tussen Beeklaan en Valkenboslaan), diverse winkels gesloten. Daarvoor in de plaats komen zaken die kunnen bijdragen aan verbetering van de sfeer in de straat. Op de hoek van de Weimarstraat en de Noorderbeekdwarsstraat, waar een Poolse supermarkt was gevestigd, komt een fietsenzaak en op nummer 314 (nu dichtgeplakt) komt een patisserie. Het zijn ontegenzeggelijk tekenen van vooruitgang.
Tekst: Cor Speksnijder
Foto: Piet Vernimmen
