Anneke Zwolsman-Westing, viltkunstenares en grafisch vormgever, zit sinds mei 2019 op een unieke plek aan de Gaslaan 175, met uitzicht op De Verademing en de pijpen van de gasfabriek. Enige onzekerheid over deze fijne werkplek in het voormalige Buuthuis is er wel, want ze zit daar op een anti-kraakcontract. Maar zo lang ze hier is, geniet ze erg van deze ruime, lichte omgeving.
Haar atelier staat vol met de fraaie dingen die je van vilt kunt maken: kunstobjecten, wandkleden, tassen, gebruiksvoorwerpen. Daarnaast is ze grafisch vormgever en doet de opmaak van het landelijk blad Vilt, waarvoor ze ook geregeld kunstenaars interviewt. “Alles wat ik het liefste doe, komt daar dan bij elkaar”.
Diepste wens
“Ik ben geboren op een boerderij in een Gronings dorpje. Ik zat als kind altijd al te knutselen, maar mijn ouders vonden de Kunstacademie maar niets. Na mijn middelbareschooltijd heb ik van alles gedaan: röntgenlaborante, directiesecretaresse, tot verkoper van timesharing op Tenerife. Daar kwam ik in gesprek met iemand die vroeg wat ik nu écht zou willen. Toen kwam ik tot het inzicht dat me eigenlijk niets in de weg stond om mijn diepste wens uit te voeren: alsnog naar de Kunstacademie. Alleen in Den Haag bestond de mogelijkheid om een avondstudie fotografie te combineren met een betaalde baan – toen secretaresse. Ik vond een kamer op de Weteringkade en vond het in het begin vreselijk in deze grote stad. Uiteindelijk ben ik op de KABK de richting van grafische vormgeving ingeslagen en daarin afgestudeerd.”
Mijlpaal
“Op een beurs raakte ik enthousiast over de viltkunst. Ik ben het toen zelf gaan proberen en ging cursussen volgen. Af en toe gaf ik een workshop op verjaardagfeestjes en exposeerde hier en daar eens op kunstmarkten. Een mijlpaal was het moment dat ik werd uitgenodigd te exposeren op een grote textielbeurs in Nieuwegein en daar tot mijn verbazing heel veel enthousiaste reacties ontving. Ik dacht: ‘Jeetje, ik kan dit!’. Toen mijn baan verdween, heb ik de sprong gewaagd en ben voor mezelf begonnen.”
Oudste textielvorm
“Ze zeggen wel dat vilt de oudste textielvorm is. Vilten is in feite klitten in wol aanbrengen. Door warm water en zeep gaan de haarschubben openstaan. En door krachtig heen en weer te wrijven, te rollen en hard te gooien, breng je stevigheid en vorm in je werk. Zodoende kun je het naar je hand zetten. Tegelijk, zeg ik altijd maar, moet je je aan het vilt overgeven; het wordt nooit helemaal zoals je het voor ogen had. Zo kunnen er onverwachte spannende vormen ontstaan.”
Kracht en beweging
“Af en toe verkoop ik iets, bijvoorbeeld lampenkappen – te zien bij verloskundigenpraktijk Ella op het Copernicusplein – en wandkleden. Met wandkleden kun je een ruimte veel mooier en warmer maken en de akoestiek sterk verbeteren. Ik zou het leuk vinden om meer dingen voor het interieur te maken en te verkopen. En verder geniet ik volop van viltlessen geven, aan iedereen, jong en oud. Ik heb hier genoeg ruimte om met maximaal zes mensen tegelijk te vilten, waarbij iedereen op voldoende afstand van elkaar kan werken. Hier vanuit het raam zie ik allemaal sportende mensen voorbijkomen. Vilt bewerken is ook iets fysieks – je hebt er kracht en beweging voor nodig. Tegelijk is het een hele goeie manier om je hoofd leeg te maken.”
Boek
“Binnenkort ga ik beginnen met de vormgeving van een boek: ‘Ruw, de ongekende kant van ruwe wol’, van Lidwina Charpentier. Dat bracht me op het idee om zelf ook een boek te maken, over mijn eigen werk en om te laten zien en uit te leggen wat je allemaal kunt maken. Een leuk plan voor de toekomst.” www.viltflexplek.nl
