Of het verhaal van de steenzetter
Eind 2019 begonnen de voorbereidende werkzaamheden aan de vernieuwing van de kade. Er verschenen regelmatig bootjes en drijvende platforms van het bedrijf Wallaard uit Noordeloos. In 2020 werd de fundering op houten palen vervangen door een onderlaag van betonnen palen en staal als nieuwe basis voor de kademuur. Voor de bouwvakvakantie 2020 moest het werk opgeleverd worden, dus dat was hard doorpezen.
De eerste laag van de nieuwe kademuur bestaat uit het precies stapelen van de oude basaltblokken. Dit is het gespecialiseerde handwerk van de steenzetter. Basalt is niet meer te krijgen en omdat het bijna onverslijtbaar is, is hergebruik logisch. De steenzetter staat in het water, zoekt de juiste blokken uit van gemiddeld 25 kilo zwaar en stapelt. Daarna kan de nieuwe muur verder opgetrokken worden.
“Blokjes krijgen en bruin worden”
Het verhaal van de steenzetter
Piet de Vos, geboren in 1947 in Giessendam, is de steenzetter bij dit project. Als dertienjarige schoolverlater ging hij met zijn vader, ook steenzetter, als leerjongen op karwei. Hij kreeg het werk al snel in de vingers. Een grote klus was in 1963 het kadewerk voor de Zuidelijke Flevopolder onder leiding van de Directie Zuiderzeewerken. Piet verdiende al snel boven zijn basissalaris een toeslag van 100 procent. Daarvan kocht hij een huisje, dat hij nu nog heeft. Mooi werk was dat, van ’s morgens vroeg tot zes uur ’s avonds, en de nacht bracht hij door in een keet op een kunstmatig eilandje. Fabelachtige uitzichten en werken met de getijden mee.
Zuinig op je lijf
In 1968 startte hij met zijn broer een eigen bedrijf, dat tot op heden bestaat. Daarnaast deed hij in zijn vrije tijd alsnog de mavo en havo en studeerde bij het LOI af in Weg- en Waterbouw. Eventueel, om gezondheidsredenen bijvoorbeeld, zou hij dan ook les kunnen gaan geven. Dat bleek niet nodig. Op een aanval van spit en een kortdurende hernia na, heeft hij zijn werk altijd goed kunnen uitvoeren. Hij voelt zich op zijn 73ste nog in goede conditie, maar let wel: je moet zuinig zijn op je lijf. Zes uur werken per dag, op tijd rusten en nooit werken als het regent! Zo staat het overigens ook in de cao. Piet toont foto’s van een aantal gedenkwaardige werken die hij verricht heeft. Onlangs herstelde hij nog een door een aanvaring beschadigde dijk bij Schoonhoven.
Hoe verder
“Mijn broer is in 2005 gestopt, maar ik ga door zolang ik me goed voel, al leg ik me niet vast op langjarige contracten. Meestal doe ik het werk aan dijken, zoals in de Rotterdamse haven, waar ik al heel lang werk. Daar hebben ze alleen al 200 km kade te onderhouden. Dit werk onder water aan de Suezkademuur, die op 45 graden staat, is vrij uitzonderlijk voor mij. Mijn leven lang voel ik me een vrije vogel als ik aan het werk ben: de uitzichten, de geuren. Je ruikt dingen die je in de stad niet meer op kan snuiven.” Piet heeft vier kinderen waaronder drie zonen. Die hebben allemaal gestudeerd. Hij betaalde het collegegeld, maar in de vakanties moesten de jongens bij hem werken: “Blokjes (sixpacks) krijgen en bruin worden”. Hij woont nog steeds in Giessendam “tussen de stenen”, zoals hij dat noemt. Aan de Suezkade maakt hij tien meter per dag. Een leuke klus voor een routinier als hij. “Daarna zien we wel weer.”