Onzichtbaar Den Haag. Maar zó onzichtbaar zijn ze gelukkig niet, want sinds kort zijn ze te vinden in het prachtige oude gebouw aan de Boylestraat 20. Een gesprek met Boy Zandbergen, Lianne de Lange en Gert van IJperen, drie van de vijf medewerkers
Onzichtbaar
Boy: “We hebben het over mensen in Den Haag die bijvoorbeeld in armoede of met een verslaving leven, of in eenzaamheid. Die zijn onzichtbaar. En dat zijn er veel in Den Haag. Het zijn ‘kwetsbare mensen’, maar dan kwetsbaar tussen aanhalingstekens. Want wij zien juist hun kennis en hun ervaring, en de meerwaarde daarvan voor anderen. En we willen dat dat gezien wordt. Dat ‘gezien’ gebeurt echt onvoldoende.”
In de modder
Boy: “We zijn een team van ervaringsdeskundigen uit de Haagse modder van armoede, verslavingen, schulden, dak- en thuisloosheid of eenzaamheid. We hebben er zelf in gelegen of erin gewerkt. Wij weten hoe belangrijk het is dat mensen, die het om welke reden dan ook moeilijk hebben, gezien worden zoals ze echt zijn. Pas dan kunnen ze op een menselijke en professionele wijze geholpen worden.” Om anderen écht te zien is het belangrijk om je goed in hun situatie in te leven. Stel het je maar eens andersom voor; dan wil je ook gezien worden zoals je bent. Dat is precies wat Onzichtbaar Den Haag wil én doet: ze laten hulpverleners zich verplaatsen in de situatie van die ander.
Boy
Boy heeft zelf in het sociaal werk gewerkt, en gaf les aan studenten sociaal werk, en merkte dat hij het anders wilde doen. Hij vroeg Joost, een ex-client, om mee te doen, en zo ging het balletje rollen. Bijna drie jaar geleden richtte hij Onzichtbaar Den Haag op. Joost deed mee. Lianne was student aan de Hogeschool, zij besloot om ook mee te doen en Gert die door allerlei omstandigheden in schulden terechtkwam, en daar ook weer uit raakte, sloot zich wat later aan.
Praten mét is 100 keer beter
Een voorbeeld: Tijdens een training voor medewerkers van een sociaal wijkteam speelde Gert zichzelf. Hij las de rapportages en zag dat hij meteen 2-0 achter stond. Hij herkende zichzelf er niet in. Hoe moest een hulpverlener hem dan wel kennen? Wie kan beter vertellen waar je wat aan hebt en wat goede hulpverlening is als je verslaafd bent, of in de schulden zit of in rouw, dan mensen die het overkomen is? Praten mét is 100 keer beter dan praten óver.
Geen papieren casus
Nu geven ze als team trainingen aan studenten sociaal werk van hogescholen, aan wijkteams en medewerkers van gemeenten, en zelfs onlangs aan medewerkers van Menzis. Lianne: “Dat is vaak confronterend, zij krijgen geen papieren casus maar een echt iemand. Dat is even anders.” Gert: “En zo worden professionals gewoon mensen. Mensen die ook zelf in de narigheid terecht kunnen komen en dan kwetsbaar kunnen zijn. En dan ook gezien willen worden.”
Benieuwd? Meedoen? Op zaterdag 28 maart is er bij Onzichtbaar Den Haag een NLdoet klusdag. – www.onzichtbaar-denhaag.nl
