Ze zijn geboren en getogen in de Schilderswijk en de Molenwijk, maar nu wonen Ben en Corrie Camfferman alweer bijna 35 jaar in de Copernicusstraat, in het stukje tussen de Beeklaan en de Edisonstraat. Corrie: “In ‘85 zijn we op zoek gegaan naar een redelijk huis voor een redelijke prijs en dat vonden we hier, een benedenwoning met een dubbele uitbouw. Het was wennen. “Zo stil! Ik ga hier dood, dacht ik toen. En ik hoorde bij de ordinairen. Wat een kouwe kak.”
Kinderen
Met kinderen groei je in de wijk. “Omdat je meer thuis bent, je doet er je boodschappen, school, en je kinderen spelen buiten. We hadden de mazzel dat er twee speelpleintjes waren, verderop en achter. Toen lette je nog op elkaars kinderen. Ben zei altijd dat iedereen met zijn vodden van de kinderen uit de straat moest blijven. Weet je, als je uit de Schilderswijk komt, ben je gewend je mond open te trekken en dat deden wij ook. Ik stapte overal op af, jongens die vervelend deden? Geen politie nodig, ik ga zelf wel.”
Gewoon anders
“Mensen verhuizen, kinderen vliegen uit en contacten veranderen. Nu is het meer een praatje op straat.” Eind jaren ‘80 was het hier nog betaalbaar, dat veranderde. Corrie: “Het is ook een ander slag mensen dat hier is komen wonen. Ik kijk er niet tegen op en kijk er ook niet op neer, ze zijn gewoon anders. Hoe anders? Ze hebben een goede baan en héél goede inkomens. Wij gingen werken op ons 16e, zij hebben lang gestudeerd. Maakt allemaal niks uit, het is gewoon anders.”
Huisjesmelkers
“Aan de andere kant van de Weimarstraat was het toen ook al anders. Huizen zijn daar verwaarloosd, er wordt veel onderverhuurd en minder aan het onderhoud gedaan. Dat zie je. Huisjesmelkers knappen huizen op en verkopen ze door. Wat ik daarvan vind? Ach, prima, wat de gek ervoor over heeft. Maar wel zolang het eerlijk gaat en de prijzen leuk blijven. Als er onderverhuurd wordt, en met hele hoge huren, en dan ook nog eens slechte huizen. Mensen worden uitgemolken, dat zie je nu ook met mensen uit Polen daar. Dát vind ik waardeloos.”
Weimarstraat
“Het stuk met die tentjes vooraan, waar je steeds meer expats ziet. Wát een verschil met de andere kant. Rottigheid daar,” vindt Ben, “verwaarloosde panden, coffeeshops, het lijkt soms net een getto.
Gasten die voor winkels staan te schreeuwen.” Volgens Corrie is het ook bij de Appie oppassen geblazen: “Daar is ook veel kamer-onder-verhuur. En er staan nu twee panden leeg, van de sigarenboer en de juwelier. Dat trekt de straat naar beneden. Zet er desnoods iets tijdelijks in, voor minder huur. Dan brengt het nog wat op en een ander heeft er ook wat aan. Laat er kunstenaars in. Met leegstand wordt het straatbeeld er niet beter op.”
Vuil en containers
In de straat zien ze ook dat mensen spullen en vuil naast de containers zetten. “Soms begrijpelijk”, vindt Ben, “mensen boven hebben ook geen ruimte.” “Onzin,” vindt Corrie, “mensen moeten blij zijn met die containers en zooi wordt zó opgehaald. Wat een rijkdom hier.”
Ondanks alles wil Corrie niet weg. “Ikke niet! De markt is dichtbij, de stad, Scheveningen, Leyenburg en met de tram en de bus ben je overal zo. Ook als je oud bent, je kan jezelf hier heel lang goed redden.”
