In het februari-nummer besteedde KonkreetNieuws aandacht aan het pand in de Franklinstraat met een fraaie voorpui, de voormalige slagerij P. van der Marel. We vullen het verhaal aan met informatie van Reva-bewoner Geert-Jan Melink.
Nette leerling
Geert-Jan: ”Naar aanleiding van het artikel in de vorige KonkreetNieuws over slager P. van der Marel, heb ik wat naspeuringen gedaan over het lot van het pand Franklinstraat 122.
Van der Marel wilde blijkbaar stoppen als slager op de locatie in de Franklinstraat, want in 1925 stond het winkelpand te huur. Toen zich geen geschikte overnamekandidaat meldde, ging Van der Marel door, want in datzelfde jaar vroeg hij weer een ‘nette leerling’.”
Voor alle doeleinden geschikt
“Niet veel later in dat jaar 1925 meldt zich alsnog een nieuwe huurder: W. van Dijk. Hij blijft bijna tien jaar in het pand, totdat eind 1934 de slagerij ‘geheel betegeld, met inventaris en ruime woning’ wederom te huur wordt gezet. Slager Hulsing wordt de nieuwe huurder, maar die houdt het slechts drie jaar vol. In 1937 is de winkel met de woning en de inventaris namelijk opnieuw te huur. Als zich dat jaar geen slager aandient, hoeft de bestemming ook geen slagerij te zijn. ‘Betegeld, Granieten vloer. Etalage. Toonbanken. Grote woning met tuin. Voor alle doeleinden geschikt’, meldt de advertentie.”
Felga
“In 1939 heeft zich blijkbaar toch weer een slager gevestigd in het pand, want in dat jaar vraagt een slager in een advertentie een ‘flinke jongen’. De naam van de slager is onbekend, maar het zou maar zo kunnen dat het P.B.G. Wijtenburg is, die in 1950 op het adres Franklinstraat 122 failliet verklaard wordt. Daarna vestigt zich in ieder geval tot 1955 de Industriële Textielgroothandel ‘Felga’ van de Joodse eigenaar D. Szmulewicz in het pand. Hier loopt het spoor dood, maar het is aannemelijk dat het winkelpand eind jaren vijftig al een woonbestemming had gekregen.
Van der Marel was overigens ook eigenaar van het winkelpand Daguerrestraat 1a en van een winkelpand met woning aan de Valkenboschlaan 253. Op dat laatste adres vestigde hij zich in 1935 weer als slager, in ieder geval tot 1940.”