In gesprek met Patricia Hoogeboom
Als je meer wilt weten over wonen in ReVa, is een makelaar een goede bron. In de Copernicusstraat vind je De Regentes, van Patricia Hoogeboom. Ze is een, zoals ze het zelf noemt, ‘in-en-om-het-huis-makelaar’.
Vooral in Reva
Op haar website zie je dat ze vooral in ReVa huizen te koop aanbiedt. Ze woont al sinds 2001 in de wijk en weet dus waar ze het over heeft. Na allerlei omzwervingen – ze werkte als grondaankoper bij de gemeente en bij een groot Haags makelaarskantoor – begon ze zes jaar geleden voor zichzelf en ‘aan huis’. Dat heeft veel voordelen: geen winkel, flexibel, erg laagdrempelig en ze komt, zoals ze is, graag bij mensen thuis.
Het leukste werk, maar nu even niet
Ze vindt dat ze het leukste werk van de wereld heeft, alleen nu even minder. “Dat ligt niet aan het werk, maar omdat ik mensen door de huidige overspannen markt zo vaak moet teleurstellen. Veel zoekers, maar weinig leuk aanbod. En wat er is, is vooral erg duur. En wordt nog steeds duurder.”
Wanneer eindigt het?
Iedereen weet nog van de schrijnende situaties van 2008 en daarna. Vaak (te) duur gekochte huizen die door persoonlijke omstandigheden, zoals werkloosheid en echtscheidingen, voor veel minder verkocht werden. Huizen onder water, en kopers met huizenhoge schulden. En nu weer die stijgende prijzen. De woningmarkt moet toch weer eens uit elkaar knallen of inzakken? Dat begrijpt Patricia goed, maar ze verwacht dat ‘inzakken’ voorlopig toch niet. “Omdat er niet veel wordt gebouwd, de schaarste blijft en omdat door de lage rente geld goedkoop is.”
Aantrekkelijkste buurt in ReVa
Het wijkje tussen de Regentesselaan en Beeklaan, Laan van Meerdervoort en Weimarstraat is erg in trek. “Een buurt van ‘rijke bouw’. Oorspronkelijk bedoeld voor de gegoede middenklasse met geld.” Die gegoede klasse woont er nog steeds, maar is anders geworden. Patricia ziet veel mensen met vrije beroepen, relatief hoogopgeleid en politiek eerder links dan rechts. Het is een gezellige buurt, dat trekt ook weer mensen uit bijvoorbeeld het Statenkwartier aan, die het daar mooi vinden, maar de gezelligheid missen.
Verdrijving
Patricia: “Voor velen is de wens hier te wonen begrijpelijk, maar niet reëel. Je kan het een gekte vinden, die stijgende prijzen, maar zo is het op dit moment nu eenmaal. De prijzen stijgen en wij gaan er allemaal in mee.”
Wijken worden zo duurder en de samenstelling verandert. Mensen wijken uit naar naburige wijken, die op hun beurt ook weer duurder worden. Wat vindt Patricia van zo’n ontwikkeling? “Aan de ene kant nemen nieuwe mensen nieuwe impulsen mee. En worden huizen opgeknapt. Maar je ziet ook een zekere verdrijving. Wijken die eerder wat bevolkingssamenstelling gemêleerd waren, veranderen ook. Ze worden homogener. Witte wijken worden nog witter.’’
Starters
“Starters worden links en rechts ingehaald op de markt. Ze kunnen niet op tegen bijvoorbeeld een vastgoedbelegger die zonder enig voorbehoud (van financiering) een prijs kan bieden. Dat is voor een verkoper natuurlijk aantrekkelijk. Wat soms wel zuur is: een net afgestudeerd stel dat met hun inkomen boven de sociale huurgrens zit en aangewezen is op de particuliere verhuur, betaalt soms hoge huren. Maar ze krijgen, onder andere door de strenge (studie)leennormen, géén hypotheek die hen past. Dat voelt wel krom soms.”
‘Turn-Key’
Huizen worden gekocht door vastgoedbeleggers en standaard opgeknapt: grote tegels in de gang, de separatie eruit, dezelfde badkamers, open keuken met een kookeiland in de achterkamer. Brede industriële deuren. En voor veel meer verkocht. Patricia: “Materiaal is goedkoop. Arbeid is duur. Al die oorspronkelijke stijlelementen in zo’n pand opknappen is prijzig. Brede standaarddeuren bijvoorbeeld, zijn veel goedkoper. Gek genoeg is een Turn-Key woning uiteindelijk vaak ook beter financierbaar. Kopers gaan, óók hier (!) voor dertien in een dozijn; en het verkoopt!”
