Bewoners van ReVa Groen en Duurzaam Cultuur, Sport en Religie Zorg, Hulp en Welzijn Veiligheid en Verkeer Wonen, Leren en Werken Gemeente en Politiek Geschiedenis van ReVa

Inspraak, bestemmingsplannen en de Daguerrestraat

…en hoe het ook anders had gekund

Transformatie schoolgebouw

Heel toevallig hoorden bewoners afgelopen maart over plannen met het schoolgebouw in de Daguerrestraat. Het pand is eigendom van een Haagse vastgoedondernemer en een klein jaar hebben twee andere vastgoedondernemers er een koopoptie op. Aanvankelijk wilden zij het pand verbouwen tot 31 studentenwoningen, dat werden er 21. De afdeling Vergunningen weigerde een vergunning, o.a. omdat in het bestemmingsplan ‘Maatschappelijk-Welzijn/ Onderwijs’ is opgenomen. Wonen zou gerelateerd moeten zijn aan zorg. De gemeente vond bovendien de parkeerdruk in de wijk te groot.

Koppen bij elkaar

Begin juni staken bewoners met deze informatie de koppen bij elkaar. Zij bespraken wat zij waardevol vonden voor de buurt en kwamen op ruimte voor kleine bedrijfjes, en voor beschermd/ begeleid wonen, zorg gerelateerd.
Later die maand vertelden de vastgoedbeleggers dat het plan was aangepast. Het gaat nu om 18 wat grotere appartementen, voor ‘young professionals’. De gemeente bleek positief en afdelingen waren al in overleg om het mogelijk te maken. Ideeën van bewoners bleken een gepasseerd station: de vastgoedbeleggers hadden geen ‘zorgbedrijven’ gevonden, en bedrijfjes waren volgens hen niet levensvatbaar. En zeker niet rendabel.
De verbouwing heeft nogal wat gevolgen; 18 appartementen, deels op een binnenplaats, en deels aan de autoluwe Daguerrestraat, waar het speeltuintje binnenkort opgeknapt wordt. De betrokken bewoners wilden dat de beleggers hun plannen aan álle toekomstige buren zouden uitleggen.

Een drukke avond

Op 4 juli vertelde de gebiedsregisseur in het schoolgebouw dat de gemeente het belangrijk vindt dat omwonenden over het plan geïnformeerd worden. Maar ook, omdat de gemeente geen eigenaar is, dat hun rol zich beperkt tot toetsing aan het beleid. Informatie aan bewoners moest dus van de initiatiefnemers komen, in dit geval de vastgoedondernemers.

De bestemming geldt volgens de gemeente in feite niet meer, omdat het gebouw sinds 2007 niet meer als school fungeert. Er was onderzocht of er groepswonen voor ouderen en minder validen gerealiseerd kon worden, maar dat bleek onmogelijk. Investeringen in toegankelijkheidsmaatregelen, zoals liften, zouden tot te hoge huren leiden.

Bewoners van de Daguerrestraat zien het gebeuren dat fietsen op straat en niet in de geplande stalling worden gezet. De eigenaars spreken huurders daar dan op aan, is de belofte. Net als bij geluidsoverlast. Ontwikkelaars en gemeente bekijken hoe dit voorkomen kan worden en de plateaus, heel dicht tegen de huizen aan de kant van de Copernicusstraat, worden zo ingericht dat het onaantrekkelijk is om er te gaan zitten.
De verbouwing begint nadat het speeltuintje in de Daguerrestraat is opgeknapt. Andersom blijkt onmogelijk. En huurders krijgen geen parkeervergunning.

Vragen

Waar is een bestemmingsplan voor, als het zo gemakkelijk opzij geschoven wordt? En waarom worden bewoners nu pas geïnformeerd? Zou deze informatieavond er ook geweest zijn als bewoners niet toevallig op de hoogte waren? Hoe serieus was de inzet voor een maatschappelijke bestemming? Er zijn allerlei woonvormen te bedenken waar geen lift voor nodig is, en combinaties zoals bewoners – te laat- voorstelden zijn niet aan de orde geweest.

Wat jammer dat omwonenden niet direct betrokken zijn bij deze plannen. Die betrokkenheid zou ook heel logisch zijn, in een tijd waarin van hen steeds meer wordt verwacht. Dan had het er misschien wel heel anders uit gezien en was de bestemming ‘Maatschappelijk-Welzijn’ behouden. Verandert de omgevingswet met ‘vroegtijdige participatie’ vanaf 2022 iets aan de inspraak van bewoners?