De Haagse Dominicus geloofsgemeenschap bestaat zeven jaar en komt sinds 2014 om de twee weken op zondag bij elkaar in de Kapel aan de Thomas Schwenckestraat. Henk Baars is een van de voorgangers en bestuursleden van de Dominicus. Binnen de Nederlandse kerkelijke en maatschappelijke wereld is hij geen onbekende. Hij is voorzitter van ‘Kerk en Vrede’, medeoprichter van de ‘Acht Mei Beweging’ èn medeoprichter van de Haagse Dominicus.
Muziek
Henk Baars: ”De Dominicus zou je kunnen typeren als onafhankelijk, progressief, modern en niet dogmatisch. We zijn steeds op zoek om wat in de verhalen in het Oude en Nieuwe Testament staat, een plek in onze hedendaagse wereld te geven. Een ander kenmerk van de Dominicus is dat de muziek een dragend onderdeel is van onze vieringen.”
Binnen de Dominicus heerst de gedachte dat de verhouding tussen koor en kerkgemeenschap anders moet dan gebruikelijk binnen protestante of katholieke kerken. En de muziek moet je op die nieuwe verhouding afstemmen. “De een herkent het katholieke element in de vieringen, de ander het meer protestantse. De muzieksoort en de vorm van de diensten zijn geijkt op die van de Amsterdamse Dominicus, die al veel langer bestaat. Er is niks nieuws onder de zon. Je staat op elkaars schouders. Onze geloofsgenoten komen zowel uit protestantse als katholieke hoek en verder overal vandaan. Omdat we tweewekelijks bij elkaar wilden komen in plaats van eenmaal in de maand, zijn we verhuisd van de protestantse Lucaskerk naar de Bethel. Het 35 man sterke vierstemmige koor van de kerk aan de Elandstraat was enthousiast en stapte over naar de Haagse Dominicus. Zij verzorgen de muziek tijdens onze diensten. De teksten van de liederen zijn vooral afkomstig van Huub Oosterhuis. We gebruiken veel teksten van hedendaagse dichters en schrijvers.”
Progressief
“We proberen om maatschappelijk relevant te zijn, om een duurzame kerkgemeenschap te zijn. Zonnepanelen op het dak van de Bethel, daar pleiten we bijvoorbeeld voor. Onlangs sloten we ons aan bij de club van Groene Kerken in Nederland. We zijn maatschappelijk betrokken en verwoorden dat ook. We stellen ons steeds actiever op.
Veel kerken zijn al bezig met diaconie. Het is de vraag of wij als kleine gemeenschap ook zo’n grote inspanning moeten en kunnen doen. Maar we denken dat de duurzaamheid een redelijk nieuw aspect is. De Bijbelse teksten waar het bij ons om gaat, die vertalen wij als behoorlijk maatschappelijk relevant. We hebben het over conflictbeheersing; over verzoening; Het evangelie en de parabels gaan daar ook over. Die gaan over armen, weduwen en wezen. Paus Franciscus hamert er steeds op. Dát is je relevantie als christen. Wat je gelooft, dat zal iedereen wel ‘geloven’, maar wat je doet, dát is waardevol.”
Rituelen
“Onze diensten hebben een redelijk vaste opbouw. Rituelen zijn belangrijk. Je moet een soort stroomlijning hebben in wat je doet, van je performance. Als het allemaal volstrekt willekeurig is, dan hebben mensen een onrustig gevoel. We hebben een mooie afwisseling tussen liederen en teksten. Met rituelen krijg je een soort adem die door de aanwezigen gaat. Mensen worden geraakt. Niemand weet precies waardoor. Het is iets wat boven onszelf uitstijgt.”
Diensten
“Om de twee weken komen we bij elkaar en een dienst duurt pakweg een uur. Voorafgaand aan de dienst is er telkens een halfuur inzingen van de liederen. We zijn een kleine gemeenschap van 100 tot 150 betrokkenen. Die relatieve kleinschaligheid vinden we aantrekkelijk. We voelen ons allemaal bij het gebeuren betrokken. De emotionaliteit van de muziek en de inhoud van de teksten versterken dat gevoel.”
