Geregeld komt in Toko Toet een groepje Indische dames met elkaar eten. Een aantal van deze dames, die in leeftijd variëren tussen de 80 en 90+, woont in verzorgingshuis Swaenesteyn in Den Haag. Ze drinken daar dagelijks koffie met elkaar en delen een stuk geschiedenis.
Binnenkort komt het Indisch Herinneringscentrum van Arnhem naar de Sofialaan in Den Haag. De dames Van der Geugten, Schipper, Lamping, Tromp en Stoop, allen weduwe, hopen het te bezoeken zodra het opengaat. Ze hebben het goed in Swaenesteyn. Ze zien er elegant en welvarend uit en zijn best tevreden met hun leven hier met elkaar.
Speciale winkels
Ze hebben vanaf het moment dat ze van de Zuiderkruis, de Willem Ruys of een enkele keer per vliegtuig hier aankwamen op diverse adressen gewoond. Enkelen ook in onze wijk, maar de eerste jaren was het toch vooral verhuizen van het ene naar het andere adres. Vaak moesten ze, soms met ouders en soms al met een eigen gezin, bij familie inwonen, want de huisvesting na de oorlog was hier beroerd. Mevrouw Van der Geugten: ”Je moest een groot bedrag aan sleutelgeld betalen om aan een huis te komen, terwijl we allemaal berooid waren aangekomen. We kregen wel wat geld van de overheid, maar we hebben alles moeten terugbetalen.” ”En in speciale winkels hingen rekken met slechte kleding voor ons, waar we het volle pond voor moesten betalen,” zegt mevrouw Tromp.
Pijnlijk
Zo zijn er wel meer pijnlijke herinneringen, bijvoorbeeld dat hun mannen 3,5 jaar geen salaris van de Nederlandse overheid hebben gekregen in de tijd dat ze door de Japanners geïnterneerd waren. Om maar helemaal niet over het Jappenkamp te spreken en over het feit dat ze in Indië op een bepaald moment zelfs door de Jappen tegen de Indonesiërs beschermd moesten worden.
Schaatsen
Maar goed, alles was beter dan die voortdurende angst in Indië. En Nederland was niet zo vreemd voor hen. “We wisten veel meer over Nederland dan Nederlanders over Indië,” zegt mevrouw Schipper. Ze pakten hun leven op, ze leerden schaatsen, ze vonden werk en uiteindelijk een huis naar hun zin, er kwamen kinderen en kleinkinderen. “Onze ouders hebben het heel goed gedaan,” zegt mevrouw Lamping.
En nu hebben ze elkaar nog en dat is heel prettig. Sommigen zijn al vanaf Indië vriendinnen. Ze hebben een hechte band, doen veel met elkaar en mevrouw Stoop zorgt voor de sjoelclub. En ze gaan heel vaak samen lekker Indisch eten. Bij Toko Toet op de Beeklaan.
