Foto: Esther Geradts
Tekst: Laura van Herpen
Al die willen te kaap’ren varen.
Muziek bracht hen bij hun vrouwen en in de muziek vonden zij ook elkaar.
Hij, die vroeger nog wel met één poot op de vensterbank de blues naar de maan speelde. Dat doet ie niet meer, zijn muziek is meer ingetogen nu.
Bij de buren Perzische klanken. Na een feestje de vraag of ze er toch geen last van hadden gehad. Ja dat hadden ze. Het was te zacht. Zo konden ze het niet goed horen.
Ernaast een jamsessie. Had hij het gedurfd, dan had hij aangebeld op de eerste aan de andere kant.
Hier voelt hij voor het eerst: hier hoor ik thuis. Waar zijn dochter bij de buurvrouw mozaïekt.
Ze komen allebei naar buiten, het meisje stralend met haar teruggevonden hondje op batterijen.
Daar komt nog een buur. Ook leuk, alleen geen baard.
Ze gaan hier niet meer weg.
Het hart heeft geen garage nodig.
