Verdwenen plek met een ellendige reputatie
Op 30 januari jl. presenteerde Kim Heijdenrijk in boekhandel Paagman ‘Op zoek naar George’. Het boek beschrijft het leven van een jongetje dat in 1903 in een vrijwel kansloos gezin werd geboren en de grote moeite die het hem kostte om er in zijn verdere leven nog iets van te maken. Een deel van zijn leven bracht hij door in het beruchte R.K. gesticht Groenestein aan de Loosduinseweg.
‘Op zoek naar George’ geeft naast een beschrijving van het vaak zware leven van George Krul tegelijk goed zicht op de mensonwaardige omstandigheden waarin vele Hagenaars zich bevonden. Op het gebied van voeding en opvoeding, gezondheid, wonen en werken waren die omstandigheden voor velen verschrikkelijk slecht.
Ansichtkaart
Kim Heijdenrijk kwam op het idee dit boek te schrijven toen zij vlak bij de plek van het in 1971 afgebroken gesticht Groenestein kwam wonen (nu flat Groenestein). Op Marktplaats vond ze een ansichtkaart van de foto van Groenestein van ene George Krul aan zijn oom, met een tekstje op de achterzijde dat haar niet meer losliet. In haar zoektocht naar de man kwam ze erachter dat een van de vele dieptepunten in zijn leven zijn verblijf in gesticht Groenestein was, het beruchte R.K. weeshuis en opvoedingsgesticht.
Pijnlijke herinneringen
Gesticht Groenestein kwam in 1982, ruim 10 jaar na zijn afbraak, in de publiciteit door de NOS-documentaire van schrijver en cineast Hans Koekoek, gebaseerd op de schrijnende herinneringen van vroegere bewoners, die daar vaak hun hele leven last van bleven houden. Hij schreef ‘Het Groenesteinsyndroom’ en ook in het boek van NRC-redacteur Joep Dohmen, ‘Vrome zondaars’ (2010) over misbruik in rooms-katholieke instellingen, kwam het gesticht uitgebreid aan de orde. Zou de pijnlijke herinnering aan de misstanden die zich hebben afgespeeld in dit toch wel prachtige gebouw hebben bijgedragen aan de vrij geruisloze afbraak ervan?
