Indrukwekkende cijfers
13.000 m³ gewapend beton, 1.500 ton staal, 3.000 m² stalen ramen, 3 miljoen bakstenen, 320 m³ sierbeton voor raamomlijstingen en daklijsten en 130 m³ graniet voor de sokkel van het gebouw. Indrukwekkende cijfers die horen bij het gebouw op de hoek van de Constant de Rebecquestraat en de Marnixstraat met de karakteristieke groene, koperen koepel. Gebouwd tussen 1951 en 1955 als centrale voor de Plaatselijke Telefoondienst, een gemeentelijke dienst die onder het Staatsbedrijf der PTT viel. Een telefooncentrale is het nu nog en markant is het gebouw na ruim zestig jaar ook nog steeds te noemen.
Twaalf miljoen
Oorspronkelijk had het in 1942 gerealiseerd moeten zijn, maar het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog gooide roet in het eten. Na de oorlog werd het plan verder uitgewerkt door de architecten A. van der Vorst en G. Bakker van Gemeentewerken.
De ‘Marnixkoepel’ was bij de oplevering in 1955 de op één na grootste opdracht die door Gemeentewerken was uitgevoerd, na het stadhuis aan het Burgemeester de Monchyplein. Totale kosten: twaalf miljoen gulden. Tot 1988 hoorde ook het gebouw aan de Joseph Ledelstraat bij het complex. In dat bedrijfsverzamelgebouw AOC De Hobbit huizen na de splitsing diverse kleinere ondernemingen.
Wederopbouwarchitectuur
Monumentenzorg Den Haag waardeert het gebouw op verschillende gronden:
“De telefooncentrale is van architectuurhistorische waarde als representatief voorbeeld van utilitaire bedrijfsbebouwing in de kenmerkende stijl van de wederopbouwarchitectuur. Bijzondere waarde bezit het gebouw door de in het exterieur en aan de buitengevels aangebrachte toegepaste kunstuitingen van diverse beeldende kunstenaars. Het gebouw is van cultuurhistorische waarde vanwege de eraan verbonden geschiedenis van de Haagse telefoondistributie. Als opvallende markering op de hoek van de De Constant Rebecquestraat en Marnixstraat heeft het tevens stedenbouwkundige waarde.”
Van de kunstuitingen waar Monumentenzorg het over heeft, zijn aan de buitenzijde alleen de twee kalkstenen beeldhouwwerken zichtbaar die in hoog reliëf uitgevoerd zijn, ontworpen door de Haagse beeldhouwer Bram Roth (1916-1995). Van de rest van de kunstwerken is helaas niets te zien vanaf de buitenkant.
Bronnen: Voor dit artikel is gebruik gemaakt van de informatie die werd aangetroffen op de websites van Stichting Haags Industrieel Erfgoed (SHIE), Monumentenzorg Den Haag en Nieuwe Haagse School.