“Schrijf maar op dat we heel tevreden zijn!”, is de spontane reactie van een vaste klant die binnenkomt om een afspraak voor de volgende dag te maken. “Alleen jammer dat ze niet in de weekenden en de avonden rijden. Dan is er de taxibus, maar dat is toch veel minder vertrouwd.”
Deze opmerkingen geven in feite al een compleet beeld van de wijkbus. Het is vertrouwd, en klanten (deelnemers) en vrijwilligers kennen elkaar. Een vaste club van veertien vrijwilligers, inclusief het bestuur van vijf, doet het werk met veel plezier, juist omdat het klein, dichtbij en vertrouwd is. Als je iets met plezier doet, doe je graag iets extra’s voor mensen die het echt nodig hebben: ouderen en mensen met een beperking, die met moeite de deur uitkomen. Sterker nog, zonder wijkbus lukt het ze niet.
35 jaar
Twee van de vrijwilligers vertellen over 35 jaar wijkbus in ReVa. Hans de Zoete is voorzitter en chauffeur, en Joke Guijt is bestuurslid en telefonist/planner. Twee mensen met een totaal andere achtergrond maar allebei met een groot hart voor mensen die door leeftijd of beperkingen kwetsbaarder zijn geworden.
In Den Haag rijden sinds de jaren 80 wijkbussen. Aanleiding was dat er voor mensen die moeilijk ter been waren geen vervoer mogelijk was voor korte ritten. Zo ontstond er een netwerk van bussen met hier en daar een overlap maar ook wat witte vlekken. Momenteel zijn er tien organisaties met dertien bussen. ‘Uit en Thuis’ staat al vanaf het begin bekend als een ‘soepele’ bus. Zo blijven ze even wachten als iemand alleen maar bloemen wil halen en als het nodig is rijden ze net wat verder. Joke: “We zijn een soort vergaarbak van andere wijken en bussen, waar het net niet past… pakken wij op”.
Meer dan naar het ziekenhuis
Het idee bestaat dat de wijkbus mensen naar ziekenhuizen brengt, de dagopvang, de pedicure of de fysiotherapeut. Maar dat is lang niet alles. Wat minder bekend is, is dat de bus mensen ook naar een nichtje brengt, een verjaardag, bingo, of naar zangles, de bibliotheek of het museum. Een opklapbare rolstoel kan mee, met een rolstoel in de bus kan niet, daarvoor is de taxibus.
Het valt Joke en Hans op dat mensen langer thuis blijven wonen. Met de gemeente is afgesproken dat ze ook een signaleringsfunctie hebben. Logisch, want ze zien veel. Zo wordt nu, als iemand zich afmeldt voor een ritje, even doorgevraagd; of iemand zich wel redt of misschien hulp nodig heeft. Als dit zo is, geven de telefonisten het door aan de receptie van de Regenvalk en die pakken het dan verder op.
Het bestuur is ambitieus, het contact met de gemeente is geïntensiveerd en er zijn plannen om de organisatie te moderniseren door bijvoorbeeld meer gebruik te maken van de computer. Nu is het zaak dat nog meer mensen de weg naar de bus weten te vinden.
