Elk jaar rond Kerst brengt Charly Engels de omgeving van Societeit Engels aan de Koningin Emmakade op uitbundige, bijna on-Nederlandse wijze in kerstsfeer. Aanleiding voor een gesprek met deze opmerkelijke wijkbewoner. “Ja, ik tover Sociëteit Engels helemaal om in kerstsfeer! We pakken stevig uit! Maar niet alleen dan, ook met Koninginnedag en met de 5 meiviering.”
Muzikale familie
De ouders van Charly Engels, de eigenaar van Societeit Engels, verhuisden in 1943 vanwege de muziek van Groningen naar Den Haag, toentertijd dé muziekstad van Nederland. “ Mijn vader was muziekleraar en had een muziekhandel . Hij had 13 kinderen en wij kregen muziek met de paplepel ingegoten. Iedereen in ons gezin is muzikaal. Mijn vader en mijn oudste broer John gaven muziekles aan de drummers van vrijwel elke Haags popbandje. Ook aan Cesar Zuiderwijk van Golden Earring. De lessen werden in de huiskamer en de achterkamer gegeven.Die jongens aten ook allemaal mee, dan werd er een plank over een aantal stoelen geschoven en hadden we een extra lange tafel. Een grote pan op tafel en mijn moeder ‘managede’ dat allemaal.”
Societeit de Witte en de Haagsche Courant
Charly hielp in zijn jeugd bij de muzikale optredens van de familieleden en ging daarna als kelner aan de slag bij het Kurhaus, waar hij het fameuze Stonesconcert meemaakte, en bij Societeit de Witte. “Daarna kwam ik terecht bij de buitendienst van de Haagsche Courant waar ik verantwoordelijk was voor de bezorgers. Ik werkte ook bij de afdeling Klachten en wanbetaling. Dat heb ik gedaan tot het jaar 2000. Bijzonder werk: binnen zien te krijgen van achterstallige betalingen. Weet je wat het is? Je moet dezelfde taal spreken, je moet je niet meer voelen dan de klanten.”
Verhuisbedrijf
“Ja, en toen deed ik af en toe een verhuisklus voor de krant en die hobby is wat uit de hand gelopen. Ik heb nu twee verhuiswagens. Onder mijn klanten zitten instellingen als Parnassia en de GGD ’s. Je moet vertrouwen opbouwen en je steeds realiseren wat het met die mensen doet, als ze uit hun huis geplaatst worden vanwege hun leeftijd of door problemen. Je moet je inleven in de bewoners. Ach, je komt zoveel ellende tegen. Maar in dit werk wil ik met mijn bedrijf iets betekenen voor de mensen. En je krijgt er zoveel voor terug. Het is bijzonder om de warmte van de mensen te zien als je iets voor hen gedaan hebt. Het is zulk dankbaar werk.”
Van Pakhuis tot Societeit
Als Charly Engels het pand aan de Koningin Emmakade koopt, gebruikt hij het eerst als pakhuis, als opslag voor interieurs. “Meubels die we weer kunnen gebruiken voor asielzoekers of anderen die in nood zitten. Die verzoeken krijgen we via de GGD ‘s van Den Haag, Zoetermeer, Naaldwijk en Delft.” In 2010 verbouwt hij de helft van de ruimte tot Sociëteit maar vanaf 2012 gebruiken ze de hele ruimte. “We hebben het zo ingericht dat je je meteen thuis voelt als je binnenkomt. Als we hier een feest hebben voor de ambassade van Litouwen, dan zorgen we dat er bloemen staan met de kleuren van hun vlag, hebben we een gezelschap uit Amerika, dan zetten we onze Amerikaanse poppen pontificaal bij de ingang. Je moet altijd zorgen dat mensen zich thuis voelen, een warm welkom creëren.“ Mijn vrouw Marijke runt het geheel feilloos.
De toekomst
We willen in de toekomst meer Indo-rock in huis, de Black Albino’s zijn al in aantocht en we gaan meer aandacht besteden aan muziek uit de jaren van The Stones en de Beatles. Ik hoop in ‘t voorjaar The Flight in huis te hebben, dat is een coverband met muziek van The Stones.
We willen meer muziek waarop onze bezoekers kunnen dansen. Mensen willen hier genieten, vrolijk zijn. Zoals ik in mijn werk als ‘verhuizer’ mensen een veilige omgeving bied, zo doe ik dat ook hier. Met Musemix van Joanna Serraris hebben we de prachtige Americanamuziek in huis.
We willen ook meer doen met Big Bands. Regelmatig treedt hier de 16-koppige bigband Dr Bernard op. Dan hebben we eerst een workshop Lindyhop, dat is een soort combinatie van Charleston en Tapdance. Vervolgens kan iedereen meteen meedansen als de band begint. Prachtig is dat, want veel gasten kleden zich dan ook in de mode van die Charlestonjaren: strak in het pak met strikje en veel dames met van die enorme petticoats.“
Barretje
“Zie je dat barretje daar? De inrichting van pakhuis naar sociëteit is begonnen met dat barretje. Ik heb het gekocht van iemand uit Asten”. Die inwoner van Asten , Martien Bakens, schrijft in zijn biografie: ”De koper van mijn barretje was een ondernemer uit Den Haag die een verhuisbedrijf heeft en uit een muzikantenfamilie kwam. Zij hebben me door een hele moeilijke periode heen geholpen. Alleen dankzij hun zorgen en hun opdrachten kon ik mijn bedrijf in stand houden.(..)“.
Het tekent Charly Engels. Alles voor de muziek, ondernemend en bovenal sociaal bevlogen!
