Rond het Newtonplein kom je regelmatig Ria Becker tegen, al of niet in gezelschap van haar twee Turkse berghonden. Ria woont sinds 2005 in deze buurt en is op velerlei wijze actief: bijvoorbeeld als medewerker van de nachtpreventie of als lid van de werkgroep Newtonplein. Ria zie je op alle wijkbijeenkomsten vanuit de gemeente en regelmatig dus ook op straat.
Ria is 68 jaar geleden geboren in Koblenz, waar zij een niet al te gemakkelijke en zeer roerige jeugd doorbracht. Ze woont al lang in Nederland en van die Duitse afkomst hoor je niets. Ze heeft op eigen houtje de Nederlands taal geleerd via schriftjes, boekjes en puzzels. Maar vooral door veel te praten en te luisteren. Ze praat in elk geval met een gezonde Haagse tongval. Ria is buitengewoon oplossingsgericht. Als zij geluidsoverlast heeft van de buren waar tijdelijk een illegale familie inwoont, dan lost zij dat zelf op. “Als jullie die mensen niet wegsturen, ga ik naar de gemeente,” zegt zij tegen hen. En jawel, dat gebeurt en nu is de verstandhouding met die buren weer goed. “Ik wil geen zeurpiet zijn,” komt regelmatig uit haar mond. Haar relatie met de buurtkinderen is heel goed en ze kent ook alle bewoners van Jonker Frans. Alles rond het Newtonplein houdt zij scherp in de gaten en zij doet er ook veel voor. Als je het hebt over ‘de oren en ogen’ in de buurt, dan zijn dat die van Ria. Haar slagkracht zal ze wellicht te danken hebben aan haar familieverwantschap met Boris Becker, haar Duitse achterneef. “Ik word minstens 100,” zegt ze. Nou daar kan de wijk voorlopig nog zijn voordeel mee doen.