Een gesprek met Soerin Narain, oprichter van de Stichting Hindustani, is te vergelijken met deelname aan een “College Tour” van Twan Huys. Niet in de betekenis dat je geen inbreng hebt, maar Soerin kan je binnen het tijdsbestek van een half uur duidelijk maken met welke problematiek Hindoestanen (èn Chinezen èn Turken) te maken kunnen krijgen. En op welke manier de Stichting Hindustani bij kan dragen aan een oplossing…
“Hindoestanen zijn als allochtone groep het meest succesvol in de Nederlandse gemeenschap. Onze kinderen studeren hard, ze zijn leergierig en welopgevoed. En we hebben advocaten en rechters in de familie”. Volgens Soerin is dit het beeld wat de Hindoestaanse gemeenschap van zichzelf heeft. “We koesteren dat beeld. We praten over onze successen en over de geslaagde studies van onze kinderen en familieleden, maar het negatieve, dat stoppen we weg. Daar praten we niet over. Om het met een voorbeeld aan te geven: ‘Hoe vaak zag je een Hindoestaanse familie met een gehandicapt kind op straat lopen?’ Nou?”
De vrijwilligers en bestuursleden van de Stichting Hindustani zijn als geen anderen op de hoogte van de problemen in veel Hindoestaanse gezinnen in Den Haag. Drankmisbruik, problemen met de gezondheid, met financiën, psychische problemen, seksueel en huiselijk geweld, relatie- en opvoedingsproblemen. “In de meeste Hindoestaanse gezinnen gaat alles goed, maar bij 20% van de gezinnen gaat het minder en dan hebben we het in een wijk als ReVa globaal over 2000 probleemgevallen. En dat is te veel. En zolang deze lastige onderwerpen in de taboesfeer blijven, zal er binnen de gezinnen weinig veranderen.”
De Stichting Hindustani maakt Hindoestanen bewust van de manier waarop ze in het leven staan en ze verzorgt voorlichtingsavonden, workshops, symposia en dialoogbijeenkomsten. “Neem nou de opvoeding. Dat kinderen hard werken voor school is prima. Maar als het dan niet lukt. Wat dan? Hoe ga je daar als ouder mee om? Hoe geven kinderen aan dat het niet lukt? Je ouders willen dat je minimaal advocaat wordt, maar jijzelf merkt dat de mavo-leerstof veel te moeilijk voor je is. Op het gebied van communicatie is er veel terrein te winnen en we verzorgen dan ook workshops ‘Opvoeden in een nieuwe context’ of ‘Hoe ga je om met je ouders? “
“Binnen onze workshops en voorlichtingsavonden maken we regelmatig gebruik van toneel, want juist toneel is een ideaal middel om een gesprek tot stand te brengen of om een onderwerp uit de taboesfeer te halen. En dan hebben we nog onze drukbezochte toneelvoorstellingen zoals laatst in De Nieuwe Regentes.”
Het gaat goed met de Stichting Hindustani. “We richten ons steeds meer ook op jongeren uit de Turkse en Chinese gemeenschap en overwegen daarom de naam van de Stichting aan te passen. We voelen ons echt gehoord door alle instanties, van GGD tot Parnassia, we hebben goede contacten met het stadhuis en het stadsdeelkantoor. We merken dat het langzaam maar zeker beter gaat met onze doelgroep. We hebben een grote groep jongeren die de voorlichtingsavonden en workshops succesvol organiseert en leidt. Meer dan 40 jongeren hebben we en met deze enthousiaste groep zijn we bijzonder gelukkig.
Of ik nog iets te wensen heb? Ja, ik vind dat de allochtone groepen in de wijk en in de stad daadwerkelijk samen moeten werken door gebruik te maken van elkaars deskundigheid en kennis. Er zijn nu wel vormen van samenwerking, maar die leveren nog niet voldoende op.”
