Van de week moest ik ineens aan Martin Bril denken. “Rokjesdag” schoot er door m’n hoofd, maar toen ik de hoek om kwam was die gedachte evenzo snel weer weg als hij bij mij was opgekomen. Uit de zon en in de wind bleek het zoals gewoonlijk een stuk onaangenamer te zijn dan het in eerste instantie leek. En het weer was niet de enige teleurstelling van die dag, want in de middenberm op de kruising Valkenboslaan, Weimarstraat en Fahrenheitstraat werden met vakkundig geweld de nog niet zo gek lang geleden aangeplante bomen weer uit de grond gerukt. Ik keek eens goed om me heen, want dan verwacht je toch zeker Tournooiveld-achtige taferelen. Maar nee hoor, nergens was er een protesterende politicus te bespeuren, geen spandoek aan de gevel, geen persmuskiet te bekennen en geen milieuactivist te zien die zich had vastgeketend aan de te rooien bomen. Het moest zelfs Julius Pasgeld zijn ontgaan!
Wat was hier aan de hand en waarvoor moesten die groene longen dan zo nodig verdwijnen? Daar kwam ik pas achter toen ik eenmaal weer thuis was die dag. Op de deurmat lag een brief van het stadsdeelkantoor waarin een informatieavond werd aangekondigd over een, in verband met de verkeersveiligheid, op het kruispunt aan te leggen ovonde. Een ovonde? Wat moet ik me daar bij voorstellen dacht ik nog, maar het bleek heel simpel een woordspeling te zijn voor een ovale rotonde. Ik had er nog nooit van gehoord, maar bij navraag – tussen jou en mij gezegd gewoon googelen – bleek het inderdaad een reeds bestaand woord te zijn.
En nu maar hopen als die ovonde klaar is dat de verkeersdoorstroming goed loopt en de kruising inderdaad ook een stuk veiliger geworden is, want anders wordt het toch weer O-zonde!
©Frans de Leef