Lonie van Boheemen, inmiddels ver in de 80, woont al haar hele leven in onze wijk, werd geboren in de Xaverystraat en woont nu in de Newtonstraat. Ze was tiener in de Tweede Wereldoorlog en herinnert zich het jaar van de bevrijding, nu 70 jaar geleden, nog goed.
Ze vertelt: “Ik woonde toen in de Xaverystraat, een van de straatjes in de z.g. ‘Blauwe pannenbuurt’, een rustige arbeidersbuurt. We waren met z’n vijven, vader was bij de politie, moeder huisvrouw, ik had één broer en één zus. Ik zat op school op de Beeklaan, de Heilig Hart school en we gingen iedere zondag naar de Agneskerk, dat ging gewoon door.
Het laatste oorlogsjaar was grauw en koud. Vooral die kou kan ik me nog goed herinneren en ook de Hongerwinter. Er was vrijwel niets. Er waren mensen die onder de huizen door kropen om bij de gasfabriek kolen te verzamelen. Die cokes kon niet in de gewone haard, daar hadden we een speciaal klein kacheltje voor.
Vader ging op de fiets naar Nijkerk en kwam thuis met een zak rotte aardappelen. Met de kerst waren er echte rode bieten. Het had een traktatie moeten worden, maar al bij het koken zagen we dat het niet klopte. Er stond schuim op en toen we ze gingen opeten, waren ze zuur. Het werd een vreselijke teleurstelling. We aten ook bloembollen. In de broederschool van de De Gheijnstraat was de uitdeelpost van de gaarkeuken. Eten werd in grote gamellen aangevoerd, maar volgens mij werd daar niet gekookt. Die honger was zo verschrikkelijk, dat hoop je nooit meer mee te maken, dat wens je niemand toe.
Grote opluchting toen vliegtuigen voedsel kwamen droppen. Vader moest het gaan oprapen en helpen met verdelen. De bevrijding betekende feest. Nee, ik heb niet op zo’n Canadese tank gezeten, maar ik heb wel iedere avond gedanst, midden op de weg tegenover de Van Grieken melkfabriek”
Na de oorlog ontmoette ze haar man, emigreerde naar Australië, maar kreeg vreselijke heimwee naar haar oude wijk. Ze keerden snel terug en hebben daarna samen 30 jaar een buurtwinkel in de De Gheijnstraat gehad.
Ondanks haar leeftijd is Lonie nog steeds actief, ze is iedere donderdag aanwezig bij de Agnesparochie om als vrijwilliger de administratie bij te houden. Ze houdt van de buurt en is blij dat ze hier haar hele leven heeft kunnen wonen.
